«#از_خودمان_شروع_کنیم» هشتگی در فضای مجازی است که با هدف اصلاح رفتار شهروندان از طریق آموزش‌های میدانی ایجاد شده است. هشتکی که حالا از فضای مجازی عبور کرده و با پرفرمنس و نمایش‌های محیطی پا به خیابان‌ها گذاشته است. بعد از 10 روز اجرای موفق در اسفند ماه سال گذشته این دومین باری است که گروه نمایش ترافیک در خیابان‌های 22 منطقه تهران تا پایان مرداد ماه اجرای پرفرمنس‌های آموزشی دارند، نمایش‌هایی با موضوعیت آموزش فرهنگ دوچرخه سواری و احترام به عابران پیاده، دو موضوعی وابسته به ترافیک و بسیار تاثیر گذار بر محیط زیست ایران. اما چه شد که این هشتگ در فضای مجازی بر پا شد و کم کم به خیابان‌ها رسید؟ حسن پورگل محمدی، دکتری تئاتر و رایزن فرهنگی و هنری ستاد جشنواره همایش نمایش ترافیک به این پرسش‌ها پاسخ داده است.
«#از_خودمان_شروع_کنیم» از کجا شروع شد و چه شد که به خیابان‌ها رسید؟
این فکری بود که دوستان انجمن نمایش استان تهران، همکاران ما در حوزه هنری و هنرمندان تئاتر و تئاتر خیابانی آغاز شد. از خودمان شروع کنیم فکری بود که در شاخه‌های مختلف برای فرهنگسازی و اصلاح رفتار شهروندی پا به خیابان‌ها گذاشت. این فکر را قانونی کردن آن از طریق دریافت مجوز از وزارت ارشاد، سازمان حمل و نقل ترافیک شهرداری، راهنمایی و رانندگی استان تهران و سازمان تبلیغات حوزه هنری به عمل تبدیل کردیم. امیدواریم که اگر بستر لازم محیا شود این پویش به سایر معضلات شهری منتقل شود.
این چندمین بار است که این پرفرمنس‌های ترافیکی را اجرا می‌کنید؟
این دومین دوره همایش نمایش ترافیک است که دوره اول اسفند ماه سال گذشته به مدت 10 روز در 15 منطقه تهران برگزار شد. ولی این دوره مفصل‌تر و با گروه‌های بیشتری از هنرمندان نمایشی با چهره دلقک در حال برگزاری است. «#از_خودمان_شروع_کنیم» برای کاهش ترافیک و آلودگی محیط زیست آغاز شده است.
این همایش از 20 تیرماه آغاز و تا آخر مردادماه برگزار می‌شود که شامل 20 نقطه از منطقه یک تا 22 تهران است که در هر منطقه یک گروه نمایشی و پرفرمنس این همایش را برگزار می‌کنند. علاوه بر این در 7 تا 10 بوستان تهران نیز همایش ترافیک، چگونه از دوچرخه استفاده کنیم و چگونه از بستر موجود برای پیاده روی استفاده کنیم در حال برگزاری است. امیدواریم که توانیم صدمین همایش را نیز در کشور برگزار کنیم و شاهد فرهنگسازی آن در ایران همانند سوئیس، هلند، دانمارک باشیم، کشورهایی که همچنان این همایش‌ها در آنها برگزار می‌شوند.
مناطقی که این پر فرمنس‌ها در آنها اجرا می‌شوند بر چه اساسی انتخاب شده‌اند؟
ما دلیل خاصی برای انتخاب این خیابان‌ها نداریم. چرا که این فرهنگ باید برای تمامی افراد در تمامی مناطق جا بیافتد. این نمایش‌های آموزشی باید تمامی مناطق از منطقه یک تهران از شمیرانات و تجریش تا منطقه 22 که شامل چیتگر، فلاح، یافت آباد، نازی آباد و ... می‌شود را تحت پوشش قرار دهد. هیچ تصمیمی دال بر اینکه ما این نمایش را برای یک منطقه اجرا کرده‌ایم به این دلیل که آن منطقه این فرهنگ را می‌پذیرد، وجود ندارد. البته این برنامه باید در تمامی شهرهای ایران اجرا شود. تا به امروز این نمایش‌های آموزشی در برخی استان‌های دیگر نیز اجرا شده است. بعد از 10 روز اجرای ما در تهران، گروهی از هنرمندان در شهرهای دیگر مانند کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد نیز اجرا شد.
حالا که دومین اجرای پرفرمنس‌های آموزشی را آغاز کرده‌اید این سوال مطرح می‌شود که آیا از دوره اول بازخورد خوبی دیده‌اید؟ آیا مردم از کار شما استقبال می‌کنند؟
در دوره اول که اسفند ماه برگزار شد به عنوان یک رابط و مسئول بازخوردهای خوبی را از مردم دیدم. بسیاری از افراد از ما می‌پرسیدند که آیا این پرفرمنس دوباره اجرا می‌شود یا در مدارس هم این پرفرمنس‌ها اجرا خواهد شد؟ همین باعث شد که ما این نمایش‌ها را در چند مهدکودک و مدارس پیش دبستانی و در فضاهایی مانند پارک‌های آموزش سازمان حمل و نقل ترافیک در اسفند و فرودین ماه اجرا کنیم و بارخورد خوب دوره اول سبب شد که این برنامه را برای دومین بار اجرا کنیم. و امیدواریم که بتوانیم مهرماه همزمان با بازگشایی مدارس برای بار سوم این نمایش را اجرا کنیم.
در سال‌های اخیر ما برای فرهنگسازی ترافیک از برخوردهای تنبیهی و تشویقی استفاده کرده‌ایم. فکر می‌کنید تا چه اندازه این پرفرمنس‌ها و نمایش‌ها در فرهنگسازی رفتار ترافیکی موثر باشد؟
قاعدتا این نمایش‌ها در فرهنگسازی رفتار ترافیکی تاثیر گذار است اما نه برای اولین بار. اولین مرتبه‌ای که معلم به دانش‌آموزان ضرب و تقسیم ریاضی را می‌آموزد دانش آموز نمی‌داند که چه باید بکند. معلم آنقدر باید با دانش آموزانش این ضرب و تقسیم را تکرار کند که برای او روشن شود. مخصوصا وقتی که ما تئاترهای محیطی، تئاترهای مترو و تئاترهای آپارتمانی که در کشورهای اروپایی مانند دانمارک و کشورهای اسکاندیناوی اجرا می‌شود را در ایران اجرایی می‌کنیم. بنابراین به اندازه‌ای باید این کار تکرار شود تا مردم با آن خو بگیرند. خوشبختانه چند سالی است که مردم به واسطه برگزاری جشنواره فجر با تئاترهای خیابانی آشنا شده‌اند و این تئاترها تماشاچی‌های عام پیدا کرد‌ه‌اند. مهمترین نکته‌ای که در کار ما وجود دارد این است که نمایش‌های خیابانی ما که با هدف خاصی برگزار می‌شود مورد توجه عموم مردم قرار می‌گیرد و برای آنها سوال ایجاد می‌شود. بارها از ما پرسیده‌اند که این کار برای چه انجام می‌شود؟ وقتی ما بستری را برای کتابخوانی، دیدن فیلم و تئاتر و ... به وجود آوریم مطمئنا این فرهنگ به وجود خواهد آمد و رشد خواهد کرد ولی نه با یک بار انجام آن. هدف ما زمان بر است، هدفی از از خود ما باید آغاز شود.
چرا باید فرهنگ ترافیکی را از خودمان شروع کنیم؟
من در تهران زندگی می‌کنم و هر روز خودروهایی را می‌بینم که تک سرنشین هستند، راننده‌هایی را می‌بینم که بدون کمربند ایمنی در خودرو نشسته‌اند، موتورسوارانی را می‌بینم که بدون کلاه از لابه‌لای خودروها راه خود را باز می‌کنند، همه اینها مشکل اول و آخر کسانی است که در تهران و کلان‌شهرها ایران زندگی می‌کنند. ما سال‌هاست که برای حل آن هزینه می‌کنیم اما به نتیجه‌ای نمی‌رسیم چرا که هرگز از خودمان شروع نکرده‌ایم.
چرا این بار برای دوچرخه‌سواری و احترام به عابران پیاده را هدف قرار داده‌اید؟
دوره اول هدف رانندگان و موتورسیلکت سواران بودند اما ما این دوره را به عابران پیاده و دوچرخه سواران اختصاص دادیم. دوره بعد که همزمان با بازگشایی مدارس خواهد بود، آموزش رفتار ترافیکی را از کودکی آغاز خواهیم کرد. شبیه به کمک راهورهایی که در خودرو می‌نشست و به پدر و مادر تذکر می‌دادند که کمربند ایمنی خود را ببندد. دلیل این تقسیم بندی هم این است که نمی‌شود به یک باره همه ژانر‌های مختلف را در یک نمایش جا داد.
دفعه دیگر آیا برای عابران پیاده را هدف قرار خواهید داد؟
در همین دوره در 7 یا 8 پارک و بوستان تهران نمایش‌های آموزشی برای عابران برگزار کرده‌ایم و از آنها خواسته‌ایم که این آموزش‌ها را با دیگران در فضای مجازی به اشتراک بگذارند. اما اگر عابران پیاده‌ای بی‌موبالاتی را در خیابان می‌بینید به این خاطر است که هر چیزی دو طرفه است، از عشق گرفته تا عبور و مرور از خیابان. ما باید از خودمان شروع کنیم. وقتی راننده‌ای حقوق عابر پیاده را در نظر گیرد، مسلما عابر پیاده نیز از آن به بعد حقوق راننده را زیر پا نمی‌گذارد.
تهرام 1625
انتهای پیام «#از_خودمان_شروع_کنیم» از کجا شروع شد و چه شد که به خیابان‌ها رسید؟
این فکری بود که دوستان انجمن نمایش استان تهران، همکاران ما در حوزه هنری و هنرمندان تئاتر و تئاتر خیابانی آغاز شد. از خودمان شروع کنیم فکری بود که در شاخه‌های مختلف برای فرهنگسازی و اصلاح رفتار شهروندی پا به خیابان‌ها گذاشت. این فکر را قانونی کردن آن از طریق دریافت مجوز از وزارت ارشاد، سازمان حمل و نقل ترافیک شهرداری، راهنمایی و رانندگی استان تهران و سازمان تبلیغات حوزه هنری به عمل تبدیل کردیم. امیدواریم که اگر بستر لازم محیا شود این پویش به سایر معضلات شهری منتقل شود.
این چندمین بار است که این پرفرمنس‌های ترافیکی را اجرا می‌کنید؟
این دومین دوره همایش نمایش ترافیک است که دوره اول اسفند ماه سال گذشته به مدت 10 روز در 15 منطقه تهران برگزار شد. ولی این دوره مفصل‌تر و با گروه‌های بیشتری از هنرمندان نمایشی با چهره دلقک در حال برگزاری است. «#از_خودمان_شروع_کنیم» برای کاهش ترافیک و آلودگی محیط زیست آغاز شده است.
این همایش از 20 تیرماه آغاز و تا آخر مردادماه برگزار می‌شود که شامل 20 نقطه از منطقه یک تا 22 تهران است که در هر منطقه یک گروه نمایشی و پرفرمنس این همایش را برگزار می‌کنند. علاوه بر این در 7 تا 10 بوستان تهران نیز همایش ترافیک، چگونه از دوچرخه استفاده کنیم و چگونه از بستر موجود برای پیاده روی استفاده کنیم در حال برگزاری است. امیدواریم که توانیم صدمین همایش را نیز در کشور برگزار کنیم و شاهد فرهنگسازی آن در ایران همانند سوئیس، هلند، دانمارک باشیم، کشورهایی که همچنان این همایش‌ها در آنها برگزار می‌شوند.
مناطقی که این پر فرمنس‌ها در آنها اجرا می‌شوند بر چه اساسی انتخاب شده‌اند؟
ما دلیل خاصی برای انتخاب این خیابان‌ها نداریم. چرا که این فرهنگ باید برای تمامی افراد در تمامی مناطق جا بیافتد. این نمایش‌های آموزشی باید تمامی مناطق از منطقه یک تهران از شمیرانات و تجریش تا منطقه 22 که شامل چیتگر، فلاح، یافت آباد، نازی آباد و ... می‌شود را تحت پوشش قرار دهد. هیچ تصمیمی دال بر اینکه ما این نمایش را برای یک منطقه اجرا کرده‌ایم به این دلیل که آن منطقه این فرهنگ را می‌پذیرد، وجود ندارد. البته این برنامه باید در تمامی شهرهای ایران اجرا شود. تا به امروز این نمایش‌های آموزشی در برخی استان‌های دیگر نیز اجرا شده است. بعد از 10 روز اجرای ما در تهران، گروهی از هنرمندان در شهرهای دیگر مانند کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد نیز اجرا شد.
حالا که دومین اجرای پرفرمنس‌های آموزشی را آغاز کرده‌اید این سوال مطرح می‌شود که آیا از دوره اول بازخورد خوبی دیده‌اید؟ آیا مردم از کار شما استقبال می‌کنند؟
در دوره اول که اسفند ماه برگزار شد به عنوان یک رابط و مسئول بازخوردهای خوبی را از مردم دیدم. بسیاری از افراد از ما می‌پرسیدند که آیا این پرفرمنس دوباره اجرا می‌شود یا در مدارس هم این پرفرمنس‌ها اجرا خواهد شد؟ همین باعث شد که ما این نمایش‌ها را در چند مهدکودک و مدارس پیش دبستانی و در فضاهایی مانند پارک‌های آموزش سازمان حمل و نقل ترافیک در اسفند و فرودین ماه اجرا کنیم و بارخورد خوب دوره اول سبب شد که این برنامه را برای دومین بار اجرا کنیم. و امیدواریم که بتوانیم مهرماه همزمان با بازگشایی مدارس برای بار سوم این نمایش را اجرا کنیم.
در سال‌های اخیر ما برای فرهنگسازی ترافیک از برخوردهای تنبیهی و تشویقی استفاده کرده‌ایم. فکر می‌کنید تا چه اندازه این پرفرمنس‌ها و نمایش‌ها در فرهنگسازی رفتار ترافیکی موثر باشد؟
قاعدتا این نمایش‌ها در فرهنگسازی رفتار ترافیکی تاثیر گذار است اما نه برای اولین بار. اولین مرتبه‌ای که معلم به دانش‌آموزان ضرب و تقسیم ریاضی را می‌آموزد دانش آموز نمی‌داند که چه باید بکند. معلم آنقدر باید با دانش آموزانش این ضرب و تقسیم را تکرار کند که برای او روشن شود. مخصوصا وقتی که ما تئاترهای محیطی، تئاترهای مترو و تئاترهای آپارتمانی که در کشورهای اروپایی مانند دانمارک و کشورهای اسکاندیناوی اجرا می‌شود را در ایران اجرایی می‌کنیم. بنابراین به اندازه‌ای باید این کار تکرار شود تا مردم با آن خو بگیرند. خوشبختانه چند سالی است که مردم به واسطه برگزاری جشنواره فجر با تئاترهای خیابانی آشنا شده‌اند و این تئاترها تماشاچی‌های عام پیدا کرد‌ه‌اند. مهمترین نکته‌ای که در کار ما وجود دارد این است که نمایش‌های خیابانی ما که با هدف خاصی برگزار می‌شود مورد توجه عموم مردم قرار می‌گیرد و برای آنها سوال ایجاد می‌شود. بارها از ما پرسیده‌اند که این کار برای چه انجام می‌شود؟ وقتی ما بستری را برای کتابخوانی، دیدن فیلم و تئاتر و ... به وجود آوریم مطمئنا این فرهنگ به وجود خواهد آمد و رشد خواهد کرد ولی نه با یک بار انجام آن. هدف ما زمان بر است، هدفی از از خود ما باید آغاز شود.
چرا باید فرهنگ ترافیکی را از خودمان شروع کنیم؟
من در تهران زندگی می‌کنم و هر روز خودروهایی را می‌بینم که تک سرنشین هستند، راننده‌هایی را می‌بینم که بدون کمربند ایمنی در خودرو نشسته‌اند، موتورسوارانی را می‌بینم که بدون کلاه از لابه‌لای خودروها راه خود را باز می‌کنند، همه اینها مشکل اول و آخر کسانی است که در تهران و کلان‌شهرها ایران زندگی می‌کنند. ما سال‌هاست که برای حل آن هزینه می‌کنیم اما به نتیجه‌ای نمی‌رسیم چرا که هرگز از خودمان شروع نکرده‌ایم.
چرا این بار برای دوچرخه‌سواری و احترام به عابران پیاده را هدف قرار داده‌اید؟
دوره اول هدف رانندگان و موتورسیلکت سواران بودند اما ما این دوره را به عابران پیاده و دوچرخه سواران اختصاص دادیم. دوره بعد که همزمان با بازگشایی مدارس خواهد بود، آموزش رفتار ترافیکی را از کودکی آغاز خواهیم کرد. شبیه به کمک راهورهایی که در خودرو می‌نشست و به پدر و مادر تذکر می‌دادند که کمربند ایمنی خود را ببندد. دلیل این تقسیم بندی هم این است که نمی‌شود به یک باره همه ژانر‌های مختلف را در یک نمایش جا داد.
دفعه دیگر آیا برای عابران پیاده را هدف قرار خواهید داد؟
در همین دوره در 7 یا 8 پارک و بوستان تهران نمایش‌های آموزشی برای عابران برگزار کرده‌ایم و از آنها خواسته‌ایم که این آموزش‌ها را با دیگران در فضای مجازی به اشتراک بگذارند. اما اگر عابران پیاده‌ای بی‌موبالاتی را در خیابان می‌بینید به این خاطر است که هر چیزی دو طرفه است، از عشق گرفته تا عبور و مرور از خیابان. ما باید از خودمان شروع کنیم. وقتی راننده‌ای حقوق عابر پیاده را در نظر گیرد، مسلما عابر پیاده نیز از آن به بعد حقوق راننده را زیر پا نمی‌گذارد.
تهرام 1625
کپی شد
