انتقادات شدید یک روزنامه از نماینده مجلسی که از ماجرای واکسن آنفلوآنزا دفاع کرد

به گزارش جماران؛ روزنامه اعتماد در شماره امروز خود نوشت: جنجال تقدیم رایگان 1500 دوز واکسن آنفلوآنزا به مجلس به جای توزیع در مراکز بهداشت، هنوز نخوابیده و خوانندگان و شنوندگان خبر توزیع پنهانی دارویی که باید در اولین نوبت، به دست زنان باردار و بیماران خاص و سالمندان نیازمند می‌رسید اما از بهداری مجلس و برای اهدا به نمایندگان «غیر نیازمند» سر درآورد، هنوز در شوک دور زده شدن توسط وزارت بهداشت هستند که روز سه‌شنبه، نماینده «دلفان و سلسله» برای توجیه اقدام وزارت بهداشت دست به کار شد و از جایگاه یک «قربانی» خدمت به مردم، تلاش کرد اهدای 1500 دوز واکسنی که پیش از ارسال به ساختمان وزارت بهداشت در شهرک غرب، راه کج کرده بود و سر از ساختمان مجلس در بهارستان درآورده بود را، یک اتفاق عادی جلوه دهد که ظاهرا هم اقدامی عادی بوده و مردم در همه این سال‌ها بی‌خبر بودند که اهدایی وزارت بهداشت به نمایندگان مجلس، چه رقم و چه میزان است چون همان روز پنجشنبه هم مسوولان وزارت بهداشت، گفتند روال چند سال گذشته و حتی در زمانی که مجلس در احاطه اصلاح‌طلبان بوده هم، این‌گونه پیش رفته که واکسن آنفلوآنزا، قبل از رسیدن به دست مردم عادی، به نمایندگان مجلس تقدیم شود. 

اما پیش از بازخوانی صحبت‌های نماینده «دلفان و سلسله»، انگار لازم است یک ابهام در ذهن خودمان تجزیه شود؛ هیچ سالی جز امسال(حتی در ماه‌های پایانی دولت دهم که اوج تحمیل تحریم‌های پیش از «برجام» بود و روسای بسیاری از بیمارستان‌ها، ناچار شدند اتاق عمل بیمارستان‌های‌شان را یا تعطیل کنند یا به مردم بگویند به شرطی انجام عمل جراحی را قبول می‌کنند که تمام تجهیزات مصرفی مورد‌نیاز بیمار، توسط همراهانش خریداری شده و به بیمارستان تحویل داده شود) کمبود دارو، کمبود ارز، تورم، گرانی کالاهای اساسی، بی‌پولی دولت، رشد ساعت به ساعت شبکه‌های دلالی و احتکار و تقلب، به این شدتی که امروز؛ 9 مهرماه 1399، شاهد هستیم، در هم گره نخورده بود.

شرایط امروز، یک جاده یک‌طرفه با آسفالت یکدست است که راکب همه این بدبختی‌ها(که حالا مثل یک ساختمان متروک نیمه‌کاره، آوارش ذره‌ذره بر سر مردم می‌ریزد تا مبادا، همه، یک جا و درجا بمیرند) سوار که شد، بدون دست‌انداز می‌رسد تا خط برد و پایان. خوش به حال ما که زنده‌ایم و این روزگار خوش را شاهدیم و کسی بعدها نمی‌تواند از اوضاع سال 1399 ادعای مشاهده بلبلان بی‌غم آوازخوان در مرغزار داشته باشد و تاریخ را هر طور دلش خواست به نسل بعد از ما قالب کند. 

اما نماینده «دلفان و سلسله» چه گفته بود که صحبت این‌طور به درازا کشید؟ 

یحیی ابراهیمی که ظاهرا از امیدواران به دریافت واکسن آنفلوآنزای رایگان بوده اما وقتی به دنبال جنجال رسانه‌ای، بهداری مجلس ناچار می‌شود کل هدایا را به هدیه‌دهندگان پس بدهد و نمایندگان امیدوار را، از دریافت اولین هدیه حوزه سلامت مأیوس می‌کند، دو روز قبل، در گفت‌وگویی با خبرگزاری «ایلنا»، کفه ترازو را به نفع رفقای خود در خانه ملت چرب می‌کند و با انتقاد از همه واکنش‌های منفی نسبت به هبه بی‌دلیل وزارت بهداشت و اولویت‌دهی توزیع یک داروی حیاتی و نایاب برای افرادی خارج از اولویت‌های پزشکی می‌گوید:

«نمایندگان مجلس هم در گروه‌های پرخطر قرار می‌گیرند چون در بازدید‌های میدانی، ارتباط تنگاتنگی با مردم دارند و اگر آنها بیماری مزمنی داشته باشند، ممکن است نیاز به دارو پیدا کنند. این حاشیه‌سازی برای مجلس شورای اسلامی، عقلانی، منطقی و اخلاقی نیست. نباید جنجال درست شود که ‌آی نمایندگان مجلس بردند و خوردند! یک واکسن آنفلوآنزا ۱۰ الی ۲۰ هزار تومان بیشتر نیست؛ یعنی یک نماینده نمی‌تواند در سال 20 هزار تومان برای خودش هزینه کند که این حواشی را مطرح می‌کنند؟رسانه‌ها نباید به این حرف‌ها گوش کنند؛ خدا وکیلی به این شکل نیست. از ابتدای انقلاب تا اکنون، مجلس 1300 نفر پرسنل بالای ۶۵ سال و دارای بیماری مزمن و سرطانی دارد اما مجلس به جای اینکه بیاید برای مردم توضیح دهد، واکسن‌ها را پس می‌فرستد! باید برای مردم روشنگری شود که چه اتفاقی افتاده؛ این مردم فهیم هستند و متوجه می‌شوند چه اتفاقی رخ داده است. نمایندگان مجلس باید سالم باشند تا بتوانند خدمت کنند، اگر آنان بیمار شوند چه کسی ضرر می‌کند؟»

اینکه حرف‌های این نماینده، چه تعبیری در ذهن آدم تداعی می‌کند بماند برای فضایی خارج از محیط روزنامه که ناچاریم در قلم، حرمت خوانندگان را حفظ کنیم. ولی عجالتا می‌شود این‌طور جواب نماینده مردم دلفان و سلسله را داد و ابراز همدردی با ساکنان این دو منطقه محروم از توابع استان لرستان را هم به وقتی دیگر موکول کرد: 

1- نماینده محترم، شما از یک استان محروم و به نمایندگی از مردمی به مجلس راه پیدا کرده‌اید که فعلا، در اولین سطور جدول نرخ بیکاری کشور ایستاده‌اند. بنا به گزارش مرکز آمار و ضرایب محرومیت مصوب هیات دولت، دلفان و سلسله، نواحی محرومی هستند که حداقل، ظرف دهه گذشته، مهم‌ترین مشکل مردم‌شان، بیکاری بوده. جنابعالی هم در اولین روزهایی که به تهران رسیدید و در ساختمان بهارستان مستقر شدید، اذعان داشتید که از جمعیت 220 هزار نفری حوزه‌های انتخابیه شما 20 هزار خانوار، جوان بیکار دارند. تحلیل وضعیت کل استان از بابت گرفتاری چند ساله در گرداب بیکاری و محرومیت، بماند برای فرصتی دیگر.

ولی شما چرا آقای ابراهیمی؟ شما که از یک منطقه محروم آمده‌اید چرا مثل متهمان دادگاه‌های ارزی حرف می‌زنید و رقم 10 هزار تومان و 20 هزار تومان برای یک واکسن را ناقابل و ناچیز می‌بینید؟ البته قطعا این خوار شمردن 10 هزار تومان و 20 هزار تومان وجه رایج کشور، از طبع بلند شما سرچشمه می‌گیرد ولی شما که احتمالا، بی‌نیاز و رها از تعلقات دنیوی، چنین نگاه نازلی به ارزش پول ملی کشور دارید، حتما می‌دانید که 10 هزار تومان، یعنی پول 3 عدد نان سنگک یا پول 15 عدد نان تافتون یا پول 12 عدد نان بربری.

آقای ابراهیمی، مددجویان کمیته امداد را که می‌شناسید حتما؛ همان یک میلیون و 543 هزار خانواده‌ای که خواسته یا ناخواسته، از عرش به فرش افتاده‌اند و سال‌هاست با خو کردن به رقمی بسیار ناچیز تحت عنوان «مستمری»، زنده‌اند. رییس پیشین کمیته امداد(سیدپرویز فتاح) با آنکه زمانی وزیر بود و عضوی از هیات دولت بود و ارج و قرب «عضو کابینه بودن» داشت، همیشه از به زبان آوردن عدد مستمری پرداختی به مددجویان، شرم می‌کرد بس که این رقم، دور از ما به ازاهای زنده ماندن و رفع نیازهای اولیه بود. شما که نماینده هستید باید خیلی بهتر بدانید که امروز، مددجویان کمیته امداد با چه رقمی گذران حیات می‌کنند؛ بنا به آخرین اعلام رییس کمیته امداد، مستمری یک خانواده یک نفره در سال 1399 مبلغ 282 هزار تومان، 2 نفره 492 هزار و 500 تومان، 3 نفره 661 هزار و 500 تومان، 4 نفره 851 هزار و 500 تومان و 5 نفر و بالاتر 987 هزار تومان است.

این را هم حتما می‌دانید آقای ابراهیمی که چه کسانی مددجوی کمیته‌امداد می‌شوند و بهره‌مندی از حمایت این نهاد، چقدر دشوار است و هیچ پارتی و رانتی هم نمی‌تواند از دیوارهای چند لایه ساختمان نوساز میدان آزادی رد شود و خدای ناکرده، پرونده جعلی، لای باقی پرونده‌های مددکاران کمیته‌امداد رد کند. اینکه چرا برای شما 10 هزار تومان و 20 هزار تومان، در حد یک سکه توجیبی هم قدر و ارزش ندارد، بماند برای بعد، ولی همین 10 هزار تومان و 20 هزار تومان ناقابل را با مستمری پرداختی به مددجویان کمیته امداد برابری دهید تا به اعداد جالب‌توجهی برسید؛ بسیاری از خانواده‌های تحت پوشش کمیته امداد، تنها دریافتی‌شان برای زندگی، همین مستمری است و به عمرشان، خواب هیچ هدیه‌ای از ستادهای دولت‌ها را هم ندیده‌اند. یک خانواده یک نفره تحت پوشش کمیته امداد، برای آنکه این مستمری را تا نوبت بعدی دریافت و تا آخر ماه برساند، حق دارد روزانه حداکثر 9400 تومان خرج کند، خانواده 2 نفره، حداکثر روزانه 16 هزار و 416 تومان، خانواده 3 نفره، حداکثر روزانه 22 هزار و 50 تومان، خانواده 4 نفره حداکثر روزانه 28 هزار و 383 تومان و خانواده 5 نفره و بالاتر حداکثر روزانه 32 هزار و 900 تومان. آن 10 هزار تومان و 20 هزار تومان که به چشم شما، حقیر آمد، سقف بَرج روزانه خانواده‌های یک نفره، 2 نفره و 3 نفره تحت پوشش کمیته امداد است. اگر تا الان هم نمی‌دانستید، فراوان خانواده‌هایی هستند در این کشورِ خوابیده روی منابع غنی نفت و گاز که با روزی 10 هزار تومان و 20 هزار تومان زندگی می‌کنند آن هم در این دو دهه که به شکرانه نعمت پروردگار، اقتصاد شکوفایی هم نداشته‌ایم که سر سوزنی این‌ بار محرومیت آب برود، فقط شاهدیم که جمعیت «محروم‌ها و گرسنه‌ها» در جدول‌های دولتی، روز به روز ردیف‌های بیشتر و فشرده‌تری را پر می‌کنند.

شنیدم که پایه حقوق نمایندگان مجلس حدود 5 میلیون تومان و مجموع دریافتی(غیر از مزایای رنگارنگ که در طول سال از دوستان و هواداران دریافت می‌کنند) حدود 10 میلیون تومان است. کاملا به شما حق می‌دهم که این 10 هزار تومان و 20 هزار تومان به چشم شما رقم بی‌مقداری باشد چون شما و خانواده‌تان با این رقم دریافتی رسمی، این امکان را دارید که روزانه بیش از 330 هزار تومان، یعنی ده‌ها برابر همان معادل مجاز یک مددجوی کمیته امداد، خرج کنید. مصداق آن مثل معروف است که می‌گوید، اگر ما به یک فرد نیازمند 20 هزار تومان کمک کنیم، گوش فلک را کر می‌کنیم که «ما 20 هزار تومان کمک کردیم» اما اگر به فرش احتیاج بیفتیم و از راه رسیده‌ای، 20 هزار تومان کف دست‌مان بگذارد، رسوای خاص و عامش می‌کنیم که «خجالت نکشید فقط 20 هزار تومان کمک کرد؟» 

این مثل، مصداق همان حرف شماست ولی کاش همین اول راه سیاستمداری، با مردم روراست باشید و صادقانه بگویید که آیا در همان حوزه‌های انتخابیه شما، مردمی بی‌شمار را نمی‌شناسید که به همین 10 هزار تومان و 20 هزار تومان که به چشم شما ناقابل است محتاج باشند و شما وقتی این رقم خیلی خیلی «ناچیز» را در جیب‌شان گذاشتید، در کارنامه خدمتی خود ثبت کنید که یادگار بماند برای آیندگان؟ 

2- آقای ابراهیمی، نماینده مجلس، هیچ اولویتی بر مردم عادی ندارد. نماینده مجلس، بر سالمند و زن باردار و فرد بیمار که اصلا ترجیحی ندارد. خودتان در همین گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، جواب خودتان را داده‌اید وقتی گفته‌اید: «سالانه به افرادی که در سنین بالا قرار دارند، از بیماری‌های مزمن کلیوی و قلبی رنج می‌برند، کورتن استفاده می‌کنند و به افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، توصیه می‌شود واکسن آنفلوآنزا بزنند که بعد از تزریقش معمولا یا نمی‌گیرند یا اگر هم بگیرند به شکل ضعیفش می‌گیرند.»

تعداد همین بیماران که جیب‌شان هم خالی است و تنگدست هستند، در جامعه ما آن‌قدر زیاد است که اگر ارفاقی هم باشد در این صف طویل محرومان، قطعا نوبت نباید به نماینده مجلس برسد. اصلا نماینده مجلس با حقوق 10 میلیون تومانی، چرا باید برای دریافت واکسن رایگان محق باشد و اول صف هم بایستد؟ ان‌شاءالله به حق‌الناس و حرمت بیت‌المال اعتقاد دارید. این واکسن‌ها، از پول بیت‌المال خریداری شده و باید در اولین اولویت هم برای همان عوامی مصرف شود که شما قرار است بلندگوی صداهای ناشنیده‌شان باشید.

این، سیره مولای ماست که هر قدم راحتی را آخرین نفر بود که برمی‌داشت چون اولی بنا به ایمان و اعتقادش، مردم بودند و به این سیره هم ان‌شاءالله در آشکار و خفا معتقد و پایبند هستید که از گزینش دشوار «تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات مجلس» با موفقیت رد شده‌اید. با وضعیت دریافتی هم که از حالا تا 4 سال آینده در جایگاه نماینده مجلس دارید، لکه «معسر» بودن به قبای شما نمی‌چسبد. اجازه بدهید همان مردمی که می‌گویید «بیمار مزمن» هستند و ممکن است شما را هم بیمار کنند، همان مردم در صف اول دریافت واکسن‌های رایگانی قرار بگیرند که به مجلس هدیه شد و روی جعبه‌اش هم مهر «غیرقابل فروش نقدی» خورده بود. 

3- حرف آخر اینکه آقای ابراهیمی، با این جمله‌ای که گفتید، همین جمله که «واکسن آنفلوآنزا 10 هزار یا 20 هزار تومان بیشتر نیست»، ‌گرای یک تخلف در وزارت بهداشت هم دادید. مسوولان وزارت بهداشت در تمام این هفته‌ها اصرار داشته‌اند که قیمت واکسن آنفلوآنزا برای نیازمندان و در مراکز بهداشت، صفر است و در داروخانه هم، 42 هزار و 500 تومان. وزیر بهداشت هم هزار جور قسم تا به حال خورده که هیچ نفعی از وزارت نبرده؛ چه مادی و چه معنوی. حالا شما این افشاگری را کردید که قیمت واکسن آنفلوآنزا، 10 هزار یا حداکثر 20 هزار تومان است و مردم، حالا فهمیده‌اند که پس باقی، هر چه هست، سود ذی‌نفعانی است که نمی‌خواهند دست‌شان پیش مردم رو شود. این غیرت شما بود که اجازه این افشاگری را داد که دست مسوولان وزارت بهداشت را رو کنید و به مردم صادقانه بگویید که وزارت بهداشت و مسوولانش، از هر واکسن، 

10 هزار یا 20 هزار تومان در جیب خودشان می‌گذارند. آفرین به شما. آفرین به این عزم راسخ برای ایستادگی در مقابل ناحق و فساد و رانت و سینه‌ای که برای گرفتن حق مردم سپر شده است. تا حالا کجا بودید آقای ابراهیمی؟