فرزانه صادق، اصلاح طلب است یا اصولگرا؟ چون وزیر پزشکیان است؛ اصلاح طلب به شمار می رود یا چون در جلسه ای به ریاست جلیلی و دولت موسوم به «سایه» حضور داشته؛ نزدیک به طیفی از اصولگراها قلمداد می شود؟ چون سابقه مخالفت با زاکانی و بذرپاش را دارد؛ اصلاح طلب است یا چون برخی معاونینش را از میان اصولگرایان شناسنامه دار انتخاب کرده؛ اصولگراست؟
آزاده کریمی: منصفانه که تجربه زیسته تنها وزیر زن کابینه را بکاویم؛ درخواهیم یافت که او نه «اینوری» است نه «اونوری»! اصلا وارد اینگونه مجادلات سیاسی نشده و نمیشود؛ او ترجیح میدهد که به عنوان یک «کارشناس متخصص» در حوزه معماری و شهرسازی شناخته شود؛ تا اینکه برچسبهایی نظیر تکنوکرات یا محافظهکار را تحمل کند. تصمیمی که شاید در جامعه متخصصین امر ممدوحی باشد اما در عرصه سیاست و حتی جامعه سیاست زده؛ ممکن است مذموم به نظر برسد. در چنین فضایی اعتدال و میانه رویی هم به «وسط لحاف خوابی» تعبیر میشود و حتی «وفاق» هم برتابیده نمیشود؛ چه رسد به «بی تکلفی» نسبت به جناحین سیاسی!
** وزیری با منتقدینی از هر دو جناح
برای همین است که او و تصمیماتش عموما مورد انتقاد هر دو جناح است؛ چه در انتصاب معاونینش و چه در پیشبرد برنامههایش. گوشش هم بدهکار این نیست که منتقدین پایداریچیاش در مجلس او را «ادامه دهنده راه آخوندی در بیتوجهی به ساخت مسکن حمایتی» میخوانند و منتقدین اصلاحطلبش در دولت، به هشدارهاش درباره تراکم فروشی شهردار بیتوجهی میکنند. ملاک و خط کش او یک چیز است و آن «کار کارشناسی» است.
برآوردهای کارشناسی او سبب شده که مسکنهای بدون تامین زیرساخت و روساخت و محوطه سازی را تحویل مردم ندهد و آنها را دچار سردرگمی و زحمت مضاعف نکند. برآوردهای کارشناسی او و همکارانش سبب شده تا مانع از تداوم ثبت نام متقاضیان مسکن ملی در شرایطی شوند که دولت نه امکان ارائه تسهیلات به آنها را دارد و نه اساسا زمین آماده سازی شده ای موجود است. حالا اینکه برخی این نگاه کارشناسی را میخواهند «دنباله روی صادق از آخوندی» بنامند؛ اهمیتی برایش ندارد.
**انتخابات نظام مهندسی که عیاری از وزیر را محک زد
«انتخابات نظام مهندسی» بزنگاه دیگری است که تکیه صادق به کار کارشناسی و اعتمادش به متخصصین، فراتر از گرایشات سیاسی را نشان داد. شهریور ماه سال گذشته؛ تازه کرسی وزارت را تحویل گرفته بود که گزارشاتی از استقبال کمرنگ مهندسین از این انتخابات و اعمال سلیقه در احراز صلاحیت کاندیداها دریافت کرد. نظر هیات نظارت و حراست را جویا شد که موید این گزارشات بود؛ لذا با استفاده از اختیارات قانونی اش؛ تصمیم به تعویق در برگزاری انتخابات و تمدید ثبت نام کاندیداها گرفت. تصمیمی که اگرچه به درخواست جامعه مهندسین کشور و به منظور برگزاری انتخاباتی پرشور اتخاذ شد اما وزیر را در معرض اتهامات متعددی قرار دارد؛ چه آنکه برخی او را «جاده صاف کن آخوندی و خرم» نامیدند که برای زمینه چینی حضور آنها در این انتخابات چنین تصمیمی گرفته! در حالیکه نه تنها این دو نفر نامزد انتخابات نشدند که بر عکس، در مهلت تمدید ثبت نام نامزدها برخی وزرای آقایان احمدی نژاد و رییسی ثبت نام کرده و در این رقابت حضور یافتند.
پافشاری صادق بر احقاق حقوق جامعه مهندسین در برگزاری انتخاباتی شفاف و به دور از هرگونه شائبهای به «لجبازی» در برابر کمیسیون عمران مجلس تعبیر شد و حتی شکایتی علیه او از مجلس به قوه قضاییه گسیل شد؛ اما صادق از تصمیمش عقب نشینی نکرد. دیوان محاسبات هم آخرالامر، تصمیم او را غیرقانونی ندانست. مهمتر آنکه با این تصمیم وزیر، هم ثبت نام کاندیداها برای رقابت در این انتخابات ۲۰ درصد رشد یافت و هم مشارکت در آن ۴۹ درصد نسبت به انتخابات قبل افزایش داشت. آمارهایی که موید برگزاری انتخاباتی پرشور میان بزرگترین صنف تخصصی کشور است.
**انتخاباتی شفاف و شیشه ای ؟
صادق با برگزاری انتخاباتی تماما الکترونیک؛ شفافیت در برگزاری انتخابات نظام مهندسی را بیشتر کرد. نتیجه انتخابات بلافاصله پس از اتمام؛ اعلام شد. برگزاری انتخابات اعضای شورای مرکزی نظام مهندسی به صورت الکترونیک نیز این شفافیت را دو چندان کرد. انتخاباتی که ۳۸۸ نفر از ۳۹۴ عضو هیات عمومی در آن حضور داشته و مشارکتی ۹۸ درصدی را رقم زدند.
فرزانه صادق با انتخاب ۳۲ نفر از ۶۴ فرد منتخب برای عضویت در شورای مرکزی نظام مهندسی ظرف ۴۸ ساعت؛ رکورد دیگری را ثبت کرد. این انتخاب در ادوار گذشته عموما طبق سلیقه شخص وزیر و طی سه تا پنج ماه انجام میشد که تحت فشارها و لابیهای متعددی بود.
صادق اما دو معیار برای انتخابش اعلام کرد: نخست «عضویت افرادی از تمامی استانها در شورای مرکزی نظام مهندسی جهت رعایت عدالت منطقه ای» و دوم «کسب بیشترین رای در میان هفت رشته تخصصی مهندسین». اعلام نتیجه ظرف تنها دو روز فرصتی برای اعمال فشار و لابی و سوداگری نیافرید.]
** حرکت آخر خانم وزیر در انتخابات نظام مهندسی
صادق در اعتماد به نظر جامعه مهندسین؛ حجت را آنجا تمام کرد که حتی انتخاب رییس نظام مهندسی را هم به خود آنها واگذار نمود.
بر اساس آیینتامه اجرایی این نظام، اعضای شورای مرکزی حداکثر سه نفر را به وزیر معرفی میکنند تا او از میان آنها یک نفر را به رییس جمهور جهت صدور حکم ریاست نظام مهندسی معرفی نماید. فرزانه صادق از قید این اختیار خود گذشت و برای اینکه اوج اعتمادش به نظر کارشناسی متخصصین را نشان دهد؛ انتخاب رییس نظام مهندسی را به شورای مرکزی خودشان سپرد.
اینگونه بود که از میان امیر مقومی و پیروز حناچی؛ مقومی با ۱۸ رای به عنوان کاندیدای ریاست نظام مهندسی انتخاب شد.
البته این هم باز آغاز ماجرایی دوباره برای انتقادهای سیاسی به اقدام کارشناسی وزیر شد. اینکه چرا نامزد نزدیک به اصولگرایان انتخاب شده نه نامزد اصلاح طلبان؟ مگر خانم وزیر شاگرد حناچی نبوده؛ پس چرا مقومی رییس نظام مهندسی شود؟ و ….
هجمههای سیاسی بار دیگر سایه سنگینی روی این رویکرد کارشناسی در وزارت راه و شهرسازی افکنده. صادق که پیش از این از سوی برخی اصولگرایان متهم به مهندسی انتخابات برای ورود آخوندی و خرم بود؛ حالا سیبل انتقادات برخی اصلاح طلبان است که چرا حناچی را رییس نظام مهندسی نکرده! همان منازعهای که بالاخره فرزانه صادق؛ اصلاح طلب است یا اصولگرا؟! مساله این است!
