در این ستون که به مناسبت ماه مبارک رمضان منتشر می شود ، هرروز ضمن انتشار دعای آن روز ، به انتشار گزیده ای ازسخنان معنوی امام وخاطره ای از نزدیکان و یاران امام راحل از سیر وسلوک عارفانه امام خمینی (س) در ماه رمضان می پردازیم.
قلب انسان مانند آینه صاف و روشن است، و بر اثر توجه فوق العاده به دنیا و کثرت معاصى کدر مىشود؛ ولى اگر انسان لا اقل صوم را براى حق تعالى خالص و بىریا انجام دهد (نمىگویم عبادات دیگر خالص نباشد، همه عبادات لازم است خالص و بىریا انجام گیرد.) این عبادت را که اعراض از شهوات، اجتناب از لذات، و انقطاع از غیر خداست در این یک ماه بخوبى انجام دهد، شاید تفضل الهى شامل حال او شده آینه قلبش از سیاهى و کدورت زدوده گردد؛ و امید است که او را از عالم طبیعت و لذات دنیوى منحرف و منصرف سازد؛ و آن گاه که مىخواهد وارد «شب قدر» شود، نورانیتهایى که در آن شب براى اولیا و مؤمنین حاصل مىشود به دست آورد.
و جزاى چنین روزهاى خداست؛ چنانکه فرموده است: الصّوم لی و انا اجزى به. چیز دیگر نمىتواند پاداش چنین روزهاى باشد. جنات نعیم در مقابل روزه او بىارزش بوده نمىتواند پاداش آن به حساب آید. ولى اگر بنا باشد که انسان به اسم روزه دهان را از مطعومات ببندد و به غیبت مردم باز کند و شبهاى ماه مبارک رمضان، که مجالس شب نشینى گرم و دایر بوده وقت و فرصت بیشترى است، با غیبت، تهمت و اهانت به مسلمانان به سحر انجامد، چیزى عاید او نمىشود و اثرى بر آن مترتب نمىگردد.
بلکه چنین روزهدارى، آداب مجلس مهمانى حق را رعایت نکرده، حق ولینعمت خود را ضایع نموده است- ولینعمتى که پیش از آفرینش انسان، همه گونه وسایل زندگى و آسایش را براى او فراهم کرده؛ اسباب تکامل را تهیه دیده است.
جهاد اکبر، ص: 44
