پدرش پس از رسیدن به یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس باید به نظام«کفیل»تن می داد ،باید یک مدرسه اختصاصی برای هندی ها یا پاکستانی برای آموزش فرزندانش پیدا کند زیرا آموزش در مدرسه های دولتی برای شان ممنوع بود،اگر این فرزندان بیمار می شدند باید به یک مکان خصوصی می رفتند زیرا رفتن شان به بیشتر بیمارستان های دولتی ممنوع است و اگر هم می رفتند زجر کشیده و مورد اهانت واقع می شوند و به آنها داروی درجه دوم داده می شد.
تصور کنید که پدر صادق خان «شانس یارش می بود» و به یکی از کشورهای عربی و به طور مشخص کشورهای حاشیه خلیج فارس مهاجرت می کرد زیرا این کشورها میلیون ها نفر از اقلیت های هندی و پاکستانی را در خود جای داده اند،آن وقت حال و روز این مهاجر پاکستانی و آینده اش چگونه می شد؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود نوشت:جشن و خوشحالی در کشورهای عربی از جمعه شب تا کنون در پی پیروزی «صادق خان»در انتخابات شهرداری لندن بزرگ متوقف نشده است.صادق خان فرزند یک راننده اتوبوس پاکستانی تبار است که بیشتر دوران کودکی و جوانی اش را در خانه ای دولتی زندگی کرد که دولت آن را به عنوان کمک به فقیرها و ندارها می دهد.
بسیاری در معنای این پیروزی درنگ نمی کنند؛ پیروزی جوانی که از فرش به عرش رسید آن هم در سفری پر از رنج و کار طاقت فرسا در جامعه سرمایه داری و محیط غیراسلامی و فرهنگی متفاوت.
رمز عبور به نظر ما در برابری و حاکمیت قانون و نبود نژادپرستی و حتی فراتر از آن مبارزه با نژادپرستی و تلاش برای ریشه کن کردن آن ،احترام به حقوق بشر و دادن حقوق کامل به انسان ها مانند عدالت اجتماعی،آزادی ها در شکل های مختلف آن و در رأس شان آزادی بیان و حق موفقیت.
همه این ها ارزش ها و اصولی است که در اکثریت قاطع کشورهای عربی و اسلامی ما وجود ندارند به همین دلیل مردم این کشورها از اولین فرصتی که برای مهاجرت به دست می آورند استفاده می کنند تا زندگی بهتری را به دور از فشار و سرکوب و نژادپرستی پیدا کنند همان جایی که محیط مناسبی را پیدا می کنند که به آنها فرصت موفقیت و ابداع بدهد.
حالا تصور کنید که پدر صادق خان «شانس یارش می بود» و به یکی از کشورهای عربی و به طور مشخص کشورهای حاشیه خلیج فارس مهاجرت می کرد زیرا این کشورها میلیون ها نفر از اقلیت های هندی و پاکستانی را در خود جای داده اند،آن وقت حال و روز این مهاجر پاکستانی و آینده اش چگونه می شد؟
اولا،پدرش پس از رسیدن به یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس باید به نظام«کفیل»تن می داد که هر فرد بلافاصله پس از رسیدن به این کشورها ،گذرنامه اش مصادره می شد و در صندوق آهنین قفل شده به شیوه محکم در شرکت گذاشته می شد،باید یک مدرسه اختصاصی برای هندی ها یا پاکستانی برای آموزش فرزندانش پیدا کند زیرا آموزش در مدرسه های دولتی برای شان ممنوع بود،اگر این فرزندان بیمار می شدند باید به یک مکان خصوصی می رفتند زیرا رفتن شان به بیشتر بیمارستان های دولتی ممنوع است و اگر هم می رفتند زجر کشیده و مورد اهانت واقع می شوند و به آنها داروی درجه دوم داده می شد؛ دارویی جدای از داروی خوبی که فقط برای فرزندان کشورهای حاشیه خلیج فارس اختصاص دارد.
قطعا پدر صادق خان در یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس به مدت چهل سال و چه بسا بیشتر اقامت می گزید بدون آن که وی و فرزندانش اقامت دائمی می گرفتند این جدای از ملیت و در نهایت حقوق سیاسی و انتخاباتی است که آقای خان پاکستانی با میلیون ها عرب دیگر چه مسلمان باشند چه مسیحی به همراه میلیون خارجی دیگر از نقاط مختلف زمین یکی می شد.
جامعه های غربی پیشرفت کرده و به در عرصه های اقتصادی ، سیاسی و نظامی قدرتمند شدند زیرا با شکل های مختلف نژادپرستی مبارزه کردند و شهروندان خود را در برابر قانون و در فرصت های شغلی بدون در نظر گرفتن دین یا نژاد یا رنگ شان برابری به وجود آوردند.
کسانی که از پیروزی صادق خان که پس از مبارزه اش و ورودش به نهادهای سیاسی و اجتماعی و برتری علمی شایسته آن است، خوشحال هستند به ویژه آن کسانی که در رسانه های عربی فعالیت می کنند نباید به سطح و پوسته اکتفا کنند و در خوشحالی و جشن گرفتن نژادپرستی از خود نشان دهند آن هم به دلیل این که این مرد مسلمان است نه به دلیل اینکه وی از خانواده فقیر و بی چیز که برابری و همزیستی برایش این فرصت را مهیا کرد.
صادق خان از همان دری که «باراک اوباما»رئیس جمهوری آمریکا وارد تاریخ شد،وارد تاریخ می شود البته با برخی تفاوت ها.باید همیشه یادمان باشد که همه اینها به دلیل برابری و حاکمیت قانون رخ داده است و ما که به عنوان عرب در حال حاضر در بدترین نوع تبعیض و تحریک طایفه ای و نژادی میان دیانت اسلامی به سر می بریم راه بسیار طولانی در پیش داریم تا با به این ارزش ها و اصول اساسی که دین مبین اسلام بر آنها تاکید کرده است،برسیم.
