آنچه امروز تحت عنوان حضور اجتماعی و مشارکت سیاسی زنان شناخته می‌شود، در کمتر از ۱۰۰ سال قبل آرزویی بود که جنبش‌های حقوق زنان برای رسیدن به آن مبارزه می‌کردند. جی پلاس، با آغاز قرن بیستم به دنبال پیشرفت‌های صنعتی جهان مدرن و بعدها وقوع دو جنگ ویرانگر جهانی زمینه برای افزایش مشارکت اجتماعی و سیاسی زنان فراهم شد. افزایش مشارکت اجتماعی زنان با کار در کارخانه‌ها و ادارات و بعدها در جبهه نبرد به عنوان امدادگر اولین گام‌ها برای احقاق مطالبات اجتماعی آنها بود. در آن روزها شرایط کاری سخت با دستمزد کم برای زنان باعث شد آنها دست به اعتراض علیه آنچه «نابرابری» می‌دانستند، بزنند. شناخته‌شده‌ترین نماد مبارزه اجتماعی زنان در تاریخ معاصر مربوط به هشتم مارس ۱۹۰۸ میلادی و اعتراض به همین شرایط سخت کاری بود. در این روز گروهی از زنان کارگر در یک کارخانه نساجی در نیویورک دست به اعتراض زدند. رئیس کارخانه برای جلوگیری از گسترش اعتراض آنها را در کارخانه محبوس کرد اما یک آتش‌سوزی مشکوک باعث شد نزدیک به ۱۲۹ تن از زنان کارگر جان خود را از دست بدهند. در آن سال‌ها زنان در کشورهای مختلف اروپایی و امریکا در کنار مبارزه برای رفع تبعیض و استثمار کاری برای احقاق حق مشارکت سیاسی نیز مبارزه می کردند. حق رای و مشارکت زنان در انتخابات محصول جنبش‌هایی است که در آغاز قرن بیستم شکل گرفت. به روایت تاریخ، نیوزیلند نخستین کشور مستقلی بود که در سال ۱۸۹۳ حق رأی زنان در آن به رسمیت شناخته شد. چندی پیش از این تاریخ یعنی به سال ۱۸۶۶ جنبش حقوق زنان در انگلستان مبارزه برای رسیدن به حق مشارکت سیاسی را آغاز کرده بود اما این جنبش در سال ۱۹۱۸ توانست به حق رای برسد. چیزی که در امریکا به سال ۱۹۲۰ و در فرانسه به سال ۱۹۴۴ به وقوع پیوست. خبرگزاری رویترز در آستانه هشتم مارس روز جهانی زن نگاهی انداخته به ۱۰۰ سال قبل و زمانی که زنان در کارخانه و اداره و پشت جبهه جنگ حضور داشتند؛ روزهایی که آنها در شرایط سخت و نابرابر به کار مشغول بودند و محدودیت‌ها هنوز امکان مشارکت سیاسی و اجتماعی فعال آنان را فراهم نکرده بود.
دیدگاه تان را بنویسید