این جریان سیاسی که به نوعی تداوم جریان چپ قدیم استان می‌باشد، طی دهه هفتاد در این استان توانست از لحاظ تشکیلاتی و نیرو به بازیابی برسد و در انتخابات دوم خرداد و مجلس ششم توان تشکیلاتی، بسط پایگاه اجتماعی و رسانه‌ای قابل توجهی را از خود به نمایش گذاشت و حتی محور توسعه وحدت سیاسی بین اقوام استان به شمار می‌رفت.
اما بعد از دوره دوم دولت اصلاحات نیروهای جدیدی که ادعای رهبری این جریان سیاسی را داشتند، جریان اصلاح‌طلبی آذربایجان‌غربی را حول اشخاص دو شقه کردند که هنوز هم این انشقاق حول استانداران دوگانه دولت اصلاحات به نوعی در جریان است و در جریان‌های سال ۱۳۸۸ این دوگانگی بیش از پیش آشکار شد.
در جریان‌های دهه ۹۰ نیز جریان اصلاح‌طلبی استان بر اساس نیاز عمومی سیاسیون و مردم، از روی اجبار به هم نزدیک شد و مشارکت نیم‌بندی در انتخابات ۱۳۹۲ به نمایش گذاشته شد اما بعد از انتخاب «قربانعلی سعادت» به عنوان استاندار دولت تدبیروامید در آذربایجان‌غربی، رقابت‌های درون جریانی به صورت مجدد موجب تشدید دوگانگی این جریان شد؛ به همین دلیل هم در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی این دوگانگی مانع صدور فرمان ایست مشترک شد که همین مشکل در لیست شوراها نیز خود را نشان داد.
در انتخاب استاندار دولت دوازدهم هم جریان سیاسی اصلاح‌طلب و نمایندگان به ظاهر مرتبط با این جریان، نقش تاثیرگذاری در وزارت کشور از خود نشان ندادند و در عمل طی این مدت ارتباط چندان اثربخشی بین این جریان و استاندار منسوب به دولت مورد حمایت اصلاح‌طلبان به چشم نمی‌خورد.
با نزدیک شدن به اتتخابات مجلس یازدهم تلاش برای شکل‌گیری کار سیاسی و وحدت بین نیروهای سیاسی اصلاح‌طلب کلید خورد اما با وجود تشکیل شورای اصلاح‌طلبان، هنوز برخی از دبیران احزاب عضو رغبتی برای همکاری و همسویی از خود نشان نمی‌دهند.
تشکیلات جبهه اصلاح‌طلبان که متناظر در استان شکل گرفته، این دوگانگی را به چهار فرقه تبدیل و کار را برای اصلاح‌طلبان و نیروهای هوادار آنان بسیار سخت‌تر کرده‌است.
این سختی را می‌توان در نبود انسجام تشکیلاتی برای تهیه لیست نامزدها جهت حضور در ایام ثبت‌نام احساس کرد زیرا نامزدهای اصلاح‌طلبان بدون هماهنگی تشکیلاتی و براساس تشخیص شخصی به فرمانداری‌ها مراجعه کردند؛ بدون آنکه راهبرد، استراتژی قبلی، مطالعه روی اشخاص اصلاح‌طلب با پایگاه اجتماعی بالا و دعوت از آنان برای حضور در عرصه انتخابات وجود داشته باشد.
همه این شواهد نشان می‌دهد که جریان اصلاح‌طلبی استان هنوز از آمادگی کامل برای ورود جدی به انتخابات برخوردار نیست و باید منتظر بمانیم و ببینیم در روزهای آینده شورای اصلاح‌طلبان استان چه راهبردی برای خروج از این بحران طراحی و اجرا خواهد کرد.
