اکثر نامزدهای انتخاباتی وابسته به جریان اصولگرایی به شرایط پیش‌آمده برای کشور و وضعیت فعلی دولت واقف هستند ولی تلاش می‌کنند تا با سوار شدن بر موج نارضایتی‌ها و تخریب دولت، کشتی غرق شده خود را دوباره به ساحل بهارستان برسانند.
جریان اصلاح‌طلبی در استان با وجود نگرانی در خصوص نتیجه تایید صلاحیت نامزدهای خود، همچنان بر لزوم برگزاری انتخابات پرشور و مشارکت حداکثری تاکید می‌کند ولی برخی از نامزدهای انتخاباتی که در دوره گذشته در لیست «امید» بودند و کمتر سنخیتی با اصلاح‌طلبان دارند، در تلاشند تا با نقد بی‌رحمانه دولت که بیشتر به تخریب شبیه است خود را از وضعیت پیش‌آمده مبرا کنند.
تجربه نشان داده‌است که هر وقت با کاهش مشارکت در انتخابات روبه رو شده‌ایم، اصولگرایان رادیکال در ارومیه پیروز بهارستان بوده‌اند؛ از این‌رو به نظر می‌رسد جریان اصولگرایی در تلاش است تا با تزریق ناامیدی و تاکید بر ناکارآمدی دولت، مسیر را برای پیروزی خود در یازدهمین دوره انتخابات مجلس هموارتر کند ولی چندین سوال باید از آنان پرسیده شود که:
«آیا تنها مقصر وضعیت فعلی کشور دولت است؟» و « آیا اصولگرایان در آذربایجان‌غربی به تبعات این اقدام منفعت‌طلبانه آگاه هستند؟ یا منافع حزبی و شخصی برای این جریان سیاسی در اولویت قرار دارد؟»
جریان‌های سیاسی ارومیه باید بدانند که تخریب دولت در شرایط حساس کنونی نه تنها به سبد رای آنان نخواهد افزود بلکه به موجی دیگر از نارضایتی‌ها دامن می‌زند و خواسته یا ناخواسته مشارکت در انتخابات را کاهش می‌دهد.
از سوی دیگر نیز مخالفان نظام در انتخابات گذشته، برنامه‌های متعددی برای مشروعیت‌زدایی از جمهوری اسلامی و مخالفت با آن به نمایش گذاشتند؛ از تبلیغ غیرآزادبودن انتخابات و تخطئه نظارت‌های انتخاباتی و نهادهای انقلابی تا تشویق مردم به دادن رای سفید برای بالا بردن آرای باطله و تحریم انتخابات. البته به نظر می‌رسد دامن زدن جریان‌های سیاسی داخلی به تزریق نا امیدی در جامعه، بازی کردن در همین زمین باشد.
هر نوع حضور مردم در صحنه انتخابات اثبات‌کننده این معناست که ایرانیان تحت هیچ شرایطی و با هر میزانی از کمبودها و نابسامانی‌ها نسبت به دخالت بیگانگان در امور داخلی کشور حساسیتی ویژه دارند و از چنان هویت و اتکا به نفسی برخوردارند که برای دردهای خویش نسخه بومی و میهنی می‌پیچند؛ در این شرایط باید با تمام توان اعتماد مردم به صندوق‌های رای را افزایش داد و از هر اقدام دلسردکننده جلوگیری کرد.
در نقطه مقابل، یک انتخابات سرد نه‌تنها مفید و شورآفرین و سازنده نخواهد بود بلکه علامتی از نارضایتی داخلی را به جهان مخابره خواهد کرد؛ شاید یک انتخابات بی‌رمق مجلسی آرام و بدون چالش تحویل دهد ولی چنین مجلسی کارکردهای بزرگ و اطمینان‌بخش و الهام‌آفرین نخواهد داشت و رابطی موثر و معتمد میان حاکمیت و مردم نخواهد بود.
