بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

به عرض عالی می‏رساند، ان شاءاللّه‏ وجود محترم عالی مقرون به صحت و سلامت است. ضمناً لازم می‏دانم جنابعالی را متذکر یک امر مهم حیاتی کنم، شاید با فکر صائب و لسان گویای شیرین خودبتوانید اقدامی کنید که موافق رضای خدای تعالی و صلاح حال جامعه باشد. البته می‏دانید که مسلمین تاکنون چه فرصتهایی از دست داده و چه سنگرهایی را تسلیم دشمنان خود کرده‏اند که تذکر آنها جز آنکه موجب حسرت و تأسف شود نتیجه ندارد. عده‏ای از آنها به واسطۀ جهالت به وضعیت دنیا یا به واسطۀ سوء تبلیغات دشمنان، و عده‏ای دیگر برای گرمی بازار خود با عقلایی که می‏خواستند اقدام به اصلاح نمایند معارضه و مبارزه کرده و می‏کنند تا نفخ صور. اکنون رشتۀ باریکی که برای ما مانده است یکی رشته تبلیغات است که می‏بینید به چه صورت درآمده و چه اشخاصی متصدی آن به غیر حق هستند، و یکی رشتۀ تحصیل علوم دینیه است که رشتۀ تبلیغات نیز از آن سرچشمه می‏گیرد. قوام رشتۀ تعلیمات دینیه اکنون به حوزه‏های علمیۀ نجف و قم و اصفهان و مشهد و بعضی بلاد دیگر متقوم است که اکنون اداره و سرپرستی آنها نوعاً به حضرت مستطاب آیت‏اللّه‏ العظمی آقای بروجردی محول است، و اینطور که بنده می‏بینم خطر انحلال به آنها متوجه شده است؛ زیرا از طرفی وکلای ایشان که در بلاد هستند غالباً بی‏اثر هستند و از طرفی بسیاری از علمای بلاد از وجوه جلوگیری می‏کنند و نمی‏گذارند به ایشان برسد، و از طرفی در تهران و بعضی بلاد دیگر، بعضی مغرضین، تبلیغات سوء بر علیه ایشان می‏کنند و از طرفی خود ایشان حاضر نیستند آنطور که مرحوم
آیت‏اللّه‏ اصفهانی و مرحوم آیت‏اللّه‏ قمی ـ قدس سرّهما ـ به تجار و بازرگانان مراجعه می‏کردند و شرح احتیاج حوزه‏های علمیه را می‏دادند اقدام در این امر کنند. و از طرفی کسی که دلسوز به حال ایشان و حوزه‏های علمیه باشد کمتر یافت می‏شود. این امور دست به هم داده است و موجب شده است که این سنگر را نیز خدای نخواسته از دست بدهیم.

اکنون معظمٌ‏له از چند ماه به این طرف مبالغی مقروض شده‏اند، چه برای نان نجف و سامره و چه برای شهریۀ قم و اصفهان و گاهی مشهد و جاهای دیگر. و بالجمله مخارج مرحوم سید ـ رحمه‏اللّه‏ ـ مع‏الاضافه علی الظاهر به گردن ایشان آمده و همان توقعات هست و وجوه برای ایشان نمی‏رسد و حیف و میل می‏شود. البته می‏دانید کانون وجوه، تهران است و تهران را از قراری که بعضی می‏گفتند در صد، هشتاد از وجوه کلیۀ ایران مربوط به آن است و جنابعالی را عموم طبقات می‏شناسند و زبان گویای شما در نوع مؤثر است. لکن صرف منبر فایده ندارد. این مطلب یک مجمع خصوصی لازم دارد که از تجار محترم خیرخواه و با کمک و مساعدت امثال آقای حاج میرزا علینقی کاشانی و آقای شالچی و آقای خسروشاهی و آقای بازرگان و آقای مصطفوی و هر که صلاح می‏دانید مطلب را به طور وافی تذکر دهید بلکه بتوانند اولاً قروض ایشان را به فوریت ادا کنند و ثانیاً به طور اساسی یک تعهدی بکنند که مرتباً در هر ماه هر کس به مقدار مقدور مساعدت کند و اگر جزئی تسامحی شود می‏ترسم امر به جایی منجر شود که موجب تأسف و تأثر شود و نتیجه نداشته باشد.والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی