بسمه تعالی

27 صفر 96

به عرض مبارک می‏رساند، مرقوم مورخ 14 محرّم زیارت؛ سلامت و سعادت حضرتعالی را خواهانم. راجع به شهریۀ پاکستان و سوریه مدتها است از من تقاضا شده است ولی قبول نکرده‏ام چون آنها که در زینبیه جمع شده‏اند نوعاً اهل علم نیستند؛ علاوه بعضی اشخاص در آنجا کارهایی می‏کنند که مخالف مصلحت است لهذا عذر بخواهید. راجع به پاکستان باید به آقای شریعت در کراچی مراجعه شود اگر ایشان صلاح دیدند به وسیلۀ ایشان عملی شود؛ بنابراین حضرتعالی به ایشان بنویسید من هم نوشته‏ام که آنچه صلاح است عمل شود. بعضی از مطلعین می‏گویند اگر شهریه در آنجا داده شود جمعی بیکاره هجوم می‏آورند و موجب زحمت می‏شود، در هر صورت عجالتاً عذر بخواهید و برای رفع محذور از خودتان موکول به من بفرمایید.

راجع به قروض آقای آقا عطاء مختارید مرحمت فرمایید. مبلغ هفتصد ریال داده می‏شود.

آدرس آقای شریعت ـ به ایشان با احترام بنویسید ـ : کراچی پارسی کالونی 116

اگر فرضاً بنا شد به سوریه شهریه بدهید این مقدار که مرقوم شده است کم است؛ طلاب آنجا حدود دویست نفر یا قدری بیشتر هستند و در این صورت باید مقسّم از خود شما باشد و به دیگری به هیچ وجه اختیار ندهید. ممکن است از آقای خلخالی[1]که در
آنجاست استفاده شود و یکی که مربوط به خود شما باشد کفیل باشد چون کارهایی با شهریه می‏شود که مصلحت نیست. از قراری که آقای آقا شیخ علی فاضل‏زاده به آقای رضوانی نوشته‏اند:

1ـ به خانوادۀ اخوی ایشان، آقای شیخ احمد، که گرفتار است کمک شود.

2ـ خود ایشان در موضوع خانه‏ای که خریده‏اند مقروض هستند.

حضرتعالی به هر نحو صلاح می‏دانید عمل فرمایید و کمک کنید. قبلاً به احمد[2]نوشته‏ام: آقا محسن فرزند آقای آقا شیخ حبیب‏اللّه‏ اراکی مدتی است در قم است و از حضرتعالی شهریه نرسیده، مناسب است مرحمت کنید.

احمد چون تا مدتها احتیاج به وجه ندارد آنچه به او می‏دادید به طلاب بدهید، ان شاء اللّه‏ مانع ندارد.