بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

الحمدللّه‏ رب العالمین والصلوة والسلام علی محمد و آله الطیبین الطاهرین المعصومین واللعن علی اعدائهم اجمعین الی یوم الدین. یاد روزی که در ایام جوانی کتاب «فصوص الحکم»[1]و دیگر کتب عرفانی را که بزرگان مشایخ ارباب عرفان به یادگار گذاشته‏اند در خدمت بعض از مشایخ اهل عرفان[2]ـ رضوان اللّه‏ علیه ـ استفاده نمودم و اکنون که در این سنّ کهولت و از پای درآمدگی دختر عزیزم (فاطی) خانم فاطمه طباطبائی از این بی‏بضاعت خواستند چیزی بنویسم باید بگویم که کتب مذکور با همه قدر و منزلتی که دارند و کمکهای بسیار ارزنده‏ای به معرفت قرآن کریم ـ سرچشمه فیّاض معرفة‏اللّه‏ و کتب ادعیۀ ائمه معصومین، صلوات اللّه‏ و سلامه علیهم اجمعین، که آنها را حقّاً قرآن صاعد[3]باید خواند و احادیث آن بزرگواران ـ می‏کنند، حلاوت و لطافت و جامعیت اسرار کتاب الهی را ندارند.

فی‏المثل سورۀ مبارکه حمد مشتمل جمیع اسرار معارف الهیه است که تحمل آن از عهده این نویسندۀ دست و پا بسته خارج است، همین قدر بدان ای دختر عزیزم که در
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَمعارف و اسرار غیرقابل تحمل برای ما است و اگر عارف صاحب سری دراَلْحَمْدُلِلّهِبا قدم صاحب ولایت غور[4]کند می‏یابد که در عالم هستی غیر از اللّه‏ چیزی و کسی نیست که اگر بود حمد مختصّ به ذات الوهی نبود (تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل) پس باید قلمها بشکنند اگر گمان شود ورای او هستند.

تو نیز ای عزیز کتب عرفا و اولیا را بخوان به قصد فهمیدن یا ذوق کردن همین کلمۀ شریفۀ جامعه. خداوند تعالی تو و احمد عزیزم و فرزندان عزیزت را که نور چشمان من هستید حفظ کند، و از شماها انتظار دعای خیر دارم بویژه پس از موتم. والسلام علیکم و رحمة‏اللّه‏ و برکاته.

یکشنبه 25 دی 1367 / 7 ج21409

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی