بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

وَ مَا النَّصرُ اِلاّ مِن عِندِ اللّه‏ِ[1]

با تقدیم حمد بی‏پایان به درگاه مقدس پروردگار جهان و عرض ارادت به محضر حضرت بقیة‏اللّه‏ ـ ارواحنا لمقدمه الفداء ـ سالروز یوم اللّه‏ بیست و دوم بهمن را به ملت بزرگوار ایران و مستضعفان جهان و مظلومان ستمزدۀ اعصار تاریخ تبریک عرض می‏کنم. بحمداللّه‏ تعالی در این سال که گذشت، اسلام و جمهوری اسلامی ایران به پیروزیهای چشمگیر و گسترش دامنه‏داری دست یافت و می‏توان گفت خورشید درخشان 22 بهمن به نصف النهار آمال و آرمانهای بزرگ اسلامی نزدیک می‏شود، و آمال ستمگران و جهانخواران رو به افول و دست ظلم پیشگان جهنمی که در طول تاریخ بویژه در سده‏های اخیر از هیچ جنایت و ستمی بر مظلومان جهان فروگذار نکرده در آستان قطع است و به رغم بوقهای تبلیغاتی مشحون بر دروغ و رجزخوانیها و قدرت‏نماییها پایه‏های کاخهای سفید و سرخ، هر روز لرزانتر است و باخواست خداوند متعال با موج عظیم پرخاشگران مستضعف بر ابرستمکاران، می‏رود تا بنیان تجاوز بر حقوق بشر را از جای برکند، و حکومت عدل اسلامی را که همان حکومت مستضعفان است جایگزین آن کند. گویی وعدۀ خداوند قادر نزدیک است و امید است این بارقۀ
برق‏آسا که در سراسر جهان پرتو افکنده و نوید فتح مبین می‏دهد، به حکومت مطلقۀ منجی[2]آخرالزمان و پناه مستضعفان متصل شود.

با نظر کوتاهی به کشور اسلامی ایران و کشورهای منطقه و جهان می‏توان پیشرفت انقلاب اسلامی را دریافت. در کشور مبارز ایران به رغم تبلیغات بوقهای خارجی و بعضی گروهکهای داخلی که دم از سرد شدن ملت از جنگ و نارضایی مردم از طولانی شدن می‏زنند، موج عظیم راهیان کربلا که از شهر قم، دانشگاه خون و قیام شروع و در تمام کشور گسترده شد و هنوز ادامه دارد، خط بطلان بر آرزوهای آنان که به امید سرد شدن مردم و شکست جمهوری اسلامی روز شماری می‏کنند، کشید. هر چند اینان چشم و گوش خود را بسته که از درک حقایق محروم شوند و دل را به خاطرات خوش خود تسکین می‏دهند. در جبهه‏های جنگ آنچنان تزلزل و هراسی از این سیل عظیم راهیان کربلا به دل صدام و صدامیان افتاده که روز را بر آنان سیاه نموده و به هر دری برای نجات خود می‏زنند و با هر شکستی که می‏خورند نغمۀ پیروزی بزرگ سر می‏دهند و به ارتش شکست خوردۀ خود نشان پیروزی می‏دهند، و رسانه‏های دروغ‏پرداز جهان نیز به پخش دروغهای آنان، شاید با عمق بیشتر و شیطنت بالاتر می‏پردازند غافل از آنکه ملتهای جهان، خصوصاً کشورهای اسلامی امروز بیدار شده‏اند و برای این تبلیغات و کرّوفرّهای بی‏مغز ارزش قائل نیستند. شاهد بر این مدعی، کشورهای اسلامی مثل ایران و افغانستان و لبنان و مصر و لیبی و دیگر ملل اسلامی و کشورهای امریکایی و بسیاری از مناطق شوروی که با اوجگیری پرخاشگران همه را سراسیمه کرده و به خیال خود به فکر علاج افتاده‏اند، آن هم «علاجی پس از مرگ سهراب».[3]