بسمه تعالی

افسوس که عمر در بطالت بگذشت

با بارِ گنه بدون طاعت بگذشت

فردا که به صحنۀ مجازات روم

گویند که هنگام ندامت بگذشت

کتاب «آداب الصلوة» را که به دختر عزیزم فاطی ـ که خدایش از مُصلِّین قرار دهد ـ اعطا می‏نمایم، از تاریخ اتمام آن بیش از چهل سال می‏گذرد.[1]و قبل از آن ـ به چند سال ـ کتاب «سرّ الصلوة» را تمام نمودم. و از آن سال‏ها تاکنون بیش از چهل سال می‏گذرد[2]و من نه اسرار صلاة را دریافتم، و نه به آداب آن پرداختم، که یافتن غیر از بافتن است و ساختن جدا از پرداختن. و این کتاب‏ها حجّتی است از مولا بر این عبد بی‏مایه. و به خدای تعالی پناه می‏برم از آن که مشمول آیۀ شریفۀ کمرشکنلِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ. کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَاللّه‏ِ اَنْ تَقْولُوا ما لا تَفْعَلُونَ[3]باشم، و پناهی جز رحمت واسعه‏اش ندارم.

و تو ای دخترم! امید است که توفیق به کار بستن آداب این معراج بزرگ الهی را داشته باشی و به راهنمایی این بُراق الهی از بیت مظلم نفس هجرت کنی الی اللّه‏. و به خدای بزرگ پناه می‏دهم تو را از آنکه مطالعۀ این اوراق بر تعلّقات نفسانیه‏ات نیفزاید و تو را چون نویسنده ملعبۀ شیطان نکند.

دخترم! هر چند در تو به حمداللّه‏ لطافت روحی یافتم که امید آن است که هدایت اللّه‏ شامل حالت شود وبا عنایت او ـ جلّ و علا ـ از چاه عمیق طبیعت خلاص شوی و به صراط مستقیم انسانیت راه یابی، لکن از کید شیطان و نفس خطرناکتر از آن غافل مباش و به خدای بزرگ پناهنده شواِنَّهُ رَحیمٌ بِعِبادِه.[4]

دخترم! اگر از مطالعۀ این اوراق خدای نخواسته نتیجه حاصل نشود مگر خودنمایی و مجلس‏آرایی و سر توی سرها آوردن، بهتر است از مطالعۀ آن صرف نظر بلکه احتراز کنی که مبادا چون من گرفتار تأسف شوی. و اگر ـ ان‏شاءاللّه‏ ـ خود را مهیّا کنی که از مطالبی که از کتاب و سنّت و اخبار اهل بیت عصمت و افادات اهل معرفت اخذ شده است به جان استفاده کنی و استعداد و لطافت قریحه‏ای را که خداوند عطا فرموده به کار اندازی، بسم‏اللّه‏! این گوی و این میدان.

امید است در این معراج انسانی و معجون رحمانی[5]دل از غیر خالی کنی و با آب حیات، قلب را شستشو دهی و چهار تکبیر زده، خود را از خودی برهانی تا به دوست برسیوَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً اِلَی اللّه‏ِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ اَجْرُهُ عَلَی اللّه‏.[6]

بارالها! ما را مهاجر الی اللّه‏ و رسوله قرار ده و به فنا برسان، و فاطی و احمد را توفیق خدمت عنایت کن و به سعادت برسان. والسلام.

2 صفر المظفر 1405 ـ 5/8/1363

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی