سُرودِ عشق

• بهار آمد و، گُلزار نور باران شد

• چمن ز عشق رُخ یار، لاله‌افشان شد

• سُرود عشق، ز مُرغان بوستان بشنو!
• جمال یار از گُلبرگِ سبز تابان شد

• ندا به ساقی‌ سرمستِ گُلِعذار رسید
• که طرْف دشت، چو رُخسار سُرخِ مستان شد

• به غنچه‌ گوی‌ که، از روی‌ خویش پرده فکن
• که مُرغ دل، ز فراق رُخت پریشان شد

• ز حال قلبِ جفا دیده‌ام مپرس، مپرس!

• چو ابر، از غم دلدار، اشک‌ریزان شد.