غزل گونه هاو قطعه هاو اشعار پراکنده غزلیات قصاید رباعیات ترجیع بند مسمط ها

دیوان شعر امام خمینی

عید نوروز

  • باد نوروزی‌ وزیده است به کوه و صحرا
  • جامه‌ی‌ عید بپوشند چه شاه و چه گدا
  • بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست
  • نازم آن مطربِ مجلس که بود قبله‌نما
  • صوفی‌ و عارف از این بادیه دور افتادند
  • جام می‌ گیر ز مطرب، که رَوی‌ سوی‌ صفا
  • همه در عید به صحرا و گلستان بروند
  • منِ سرمست، ز میخانه کنم رو به خدا
  • عید نوروز مبارک به غنیّ‌ و درویش!
  • یار دلدار! ز بتخانه دری‌ را بگشا
  • گر مرا ره به در پیر خرابات دهی‌
  • به سر و جان به سویش راه نوردم نه به پا
  • سالها در صف ارباب عمائم بودم
  • تا به دیدار رسیدم نکنم باز خطا[1]
1 - رباب عمائم: صاحبان عمامه، جامعه‌ی روحانیت. حضرت امام خمینی(س) تعلّق خاطر خاصّی به حوزه‌های علمیّه و علوم دینی داشتند و، خود نیز در همه‌ی علوم متداول حوزه‌ها، از سرامدان روزگار ما بودند؛ آن بزرگوار در این بیت، تعلّق به این صنف و صف را سبب وصول به حضرت رحمانی (دلدار) می‌دانند.