محمدرضا حکیمی

  • در حاشیه توهین به علی شریعتی، سید محمدخاتمی و محمدرضا حکیمی؛

    من هم صوت سخنرانی آقای فیاضی استاد فلسفه و شاگرد آقای مصباح یزدی و نماینده روشنی از حوزه انقلابی را شنیدم. وقتی لعن‌های مکرر او به دکتر علی شریعتی، حجةالاسلام و المسلمین سید محمد خاتمی و آقای محسن کدیور و تعریض به استاد محمد رضا حکیمی را دیدم بسیار برافروختم. به‌راستی که ورود یک فیلسوف به حوزه‌ای که در آن تخصص ندارد و صرفا بر شنیده‌ها اعتماد می‌کند چه بر سر انسان می‌آورد؟

  • مجتبی مطهری گفت: هم آیت‌الله خامنه‌ای، هم شهید مطهری، شاید عقیده داشتند که تا مبانی فکری و آن پایه‌های عرفانی و معرفتی محکم نگردد، بحث و تبادل‌نظرهای ایدئولوژیک و دست به جهاد زدن، ممکن است انسان را دچار انحراف کند؛ کما اینکه در تاریخ انقلاب می‌بینید که افرادی هم منحرف شدند. این بحث‌ها مفید و کارساز است و این‌طور نیست که با مسئله مبارزه و جهاد و... پیوند نداشته باشد. خود آقا (آیت‌الله خامنه‌ای) به‌کرّات توسط رژیم طاغوت بازداشت شدند و خود پدر هم همین طور؛ چراکه سخنرانی‌هایشان حماسی بود و جهت داشت؛ ولی آن‌ها تبیین این مسائل را برای جهاد لازم می‌دانستند که دیگران هدایت بشوند. مباحث فکری و مسائل عقیدتی، مسائل خیلی مهمی است تا اینها را مبنا قرار بدهند که جهاد دچار انحراف نشود. قطعاً این دو بزرگوار هم موافق بودند که مسئله جهاد و مبارزه، مسئله حیاتی و مهمی است؛ منتها باید راجع به وضعیت جهان امروز و ایده‌های مکتب‌ها و فکرهای مختلف کار کرد؛ به هر حال این دغدغه را برای همفکری داشتند، چه پدر و چه حضرت آقا و چه دکتر شریعتی، البته با بیان‌های مختلف.

  • نعمت میرزا زاده متخلص به آزرم شعر بلندی در وصف شخصیت امام سروده بود. محمدرضا حکیمی این قصیده را به همراه نامه ای برای امام ارسال کرد. مرحوم حجت الاسلام و المسلمین فردوسی پور روایتی از دیدار حکیمی با امام، انتقادات او و پاسخ های امام دارد.

  • در مراسم بزرگداشت و رونمایی آثار استاد حکیمی؛

    رضا داوری اردکانی صبح امروز، یکشنبه ۳۰ مرداد، در مراسم بزرگداشت و رونمایی آثار مرحوم استاد محمدرضا حکیمی که در مؤسسه اطلاعات برگزار شد،‌ گفت: آقای حکیمی درد دین داشت و در طلب درک دین می‌کوشید و تا پایان عمر به درک حقایق معارف اسلامی مشغول بود، اما در ذیل روحانیت نماند. تغییری که در لباس خود داد به این معنا نبود که از روحانیت خارج شده است بلکه به این تغییر می‌توان گفت صفت روحانیت را حفظ کرده، اما دیگر شغل روحانیت را ندارد.

  • جی پلاس/به مناسبت سالروز رحلت؛

    علامه محمدرضا حکیمی، فیلسوف، متفکر، نویسنده، مجتهد شیعی در چهاردهم فروردین سال ۱۳۱۴ در مشهد به دنیا آمد و در سی و یکم مرداد ماه سال ۱۴۰۰ بر اثر بیماری کرونا رحلت کرد.

  • در نظام مالیاتی ایشان، محصولات و زمین‌های کشاورزی و بهره‌برداران از آن را دسته‌بندی می‌کردند. برای به اصطلاح امروز «کالاهای اساسی» همچون گندم و جو پایین‌ترین رقم مالیات را در نظر گرفته بودند. درختان مثمر که محصولات آن در اختیار همگان بود، از مالیات معاف شدند. مالیات بر حبوبات و کنجد را برداشتند. برای پنبه که ماده اصلی لباس همگان بود، مالیات را به کلی لغو کردند. برای مالکان عمده که در واقع زمین‌دار بودند و مرکوب خوب داشتند و انگشتری طلا به دست می‌کردند بالاترین مالیات را وضع می‌کردند. ولی اگر کسی از همان طبقه و با همان شرایط به تجارت هم می‌پرداخت مالیاتش نصف می‌شد.

  • مراسم عزاداری امام رضا(ع) و بزرگداشت علامه حکیمی در حسینیه جماران؛

    سید حسن خمینی گفت: به نظر من این هسته مرکزی فکر آقای حکیمی فقط نیاز امروز جامعه ما نیست و نیاز بشریت است. ما جز از مسیر دین به برابری نمی رسیم؛ جز با باور اینکه همه بندگان یک خدا هستیم و خداوند ما را یکسان آفریده است. منکر این نیستم که فلسفه هایی می توانند این را ثابت کنند ولی شمول اجتماعی ندارند و حرکت آفرین اجتماعی نیستند.