عضو شورای شهر تهران با اشاره به ساختار زندگی مردم ایران در گذشته و آمیختگی هنر با زندگی مردم اظهار کرد: خارج شدن هنر از زندگی و قرار دادن آن در شکل‌های قراردادی بعدا اتفاق افتاده و در معماری نیز همین مساله تکرار شده است.
بار بزرگ بی‌سامانی تهران و شهرهای درندشتی مانند آن بر دوش کیست؟ آیا برای اهالی حرفه معماری و شهرسازی مسئولیت‌هایی فراتر از مسئولیت‌های حرفه‌ای قائلیم؟ پنجمین جلسه از سلسله نشست‌های ١٠گفتار معماری با این پرسش‌ها آغاز شد.