در جلساتی که من در گذشته با آقای مصباح داشتم، ایشان صریحاً می‌گفتند که حوصله روزنامه خواندن ندارد و روزنامه را زائد و خواندنش را اتلاف‌وقت می داند. لذا مطمئن نیستم که حتی همان مجله «پرتوی سخن» که متعلق به ایشان است را هم مطالعه کند.
موضوع آن تجمع مطالبات اقتصادی و هم نوایی با مطالبات اقتصادی مردم بود. پلاکاردی که آنجا منتشر شد را نباید به حوزه و حوزویان یا فیضیه نسبت داد. یک یا چند نفر خبط و اشتباه کردند؛ یا عوامل نفوذ هستند. لذا بلافاصله در چند دقیقه این موضوع جمع شد.
چون در درون حوزه های علمیه علم و دانش و آگاهی به صورت اجتهادی مطرح است همواره نقدها و اشکالات به صورت «إن قلت» و «قلت» در فضای علمی وجود داشته و عالمان دینی ضمن اینکه شبهات و سؤالات و نقدها را از جامعه می گرفتند و به قالب های علمی در می آورند، به عنوان استفتاء یا نظایر آن مطرح می کردند تا نیاز جامعه برطرف شود.
فیضیه ای که قدیم بود با فیضیه ای که الآن به این شکل در نظر مردم ترسیم می شود متفاوت است و مردم توقع ندارند که این طور شعارهای تهدیدآمیز، تند و خشن در مدرسه فیضیه داده شود.