نهضت امام مسیر خود را پیدا کرده و روز به روز سرعت عمل بیشتری می یافت و در این میان عوامل رژیم با بیخردی های خود، نقش کاتالیزور را ایفا می کردند طوری که دیگر شاه توان ماندن در کشور را نداشت و به قصد سفر از ایران خارج شد که امام این فرار را طلیعه پیروزی نامیدند.
مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی سرعت بیشتری گرفته بود و عناصر رژیم هر روز ایده ای جدید را می آزمودند که همه آنها بی ثمر می ماند، تا روز بیست و ششم دی ماه که شاه به بهانه سفر از کشور خارج شد.
اختلاف گسترده میان احزاب سیاسی در آمریکا پس از خروج شاه از ایران نیز ادامه داشت. دوستان دیرینه محمدرضا پهلوی، یعنی هنری کسینجر و دیوید راکفلر در همان روزها نیز معتقد بودند که ایالات متحده باید اقامت دائم به شاه و خانواده‌اش اعطا کند. اگر چه که کارتر در آن زمان به عنوان رئیس جمهور نظر دیگری داشت!
جوادی یگانه جامعه شناس نوشت: عامل اصلی وقوع انقلاب در ایران،شخص شاه،و مشخصا استبداد و عدم استقلالش بود. هر دلیل دیگری،تحریف آرمان‌های انقلاب است.