صادق طباطبایی از نزدیکان و همراهان امام خمینی در نوفل لوشاتو که خاطرات بسیاری از آن روزها و اوایل پیروزی انقلاب اسلامی نقل کرده، به عیدی ویژه ای که از امام گرفته، اشاره کرده است.
فرقی نمی کرد چه کسی به بیت یا حسینیه وارد می شد از وزیر و وکیل گرفته تا سران ممالک و سفرا، همه و همه از عیدی های امام دریافت می کردند.
نوروز در سیره عملی امام جایگاه ویژه ای داشت، این موضوع هم از پیام های نوروزی ایشان و هم در دید و بازدیدها نمایان است و نیز تقیدی که به دادن عیدی داشتند.
در چهارم فروردین سال 51 و در روزگاری که امام خمینی در تبعید در عراق بودند، در نامه ای به مرحوم حاج احمد آقا بر دادن عیدی به خانواده تاکید و میزان آن را نیز مشخص کردند.
آن سال آخرین سالی بود که امام در اتاق خود نشسته بودند و همه غافل از اینکه این آخرین عیدی است که قرار است از ایشان بگیرند. مرتضی اشراقی به نقل خاطره ای از آن نوروز پرداخته است.
از سنت هایی که امام به آن پایبند بودند عیدی دادن در اعیاد مختلف بود و برایشان فرقی نمی کرد که فرزندان خود باشند یا دیگران اما آن سال با همه سال ها فرق داشت... .
نوروز مانند بسیاری از مناسبت های ایرانی و نیز اسلامی از جایگاه ویژه ای در خانه امام برخوردار بود تا جایی که از خاطرات خوب فرزندان ایشان به شمار آمده و هر یک مطالبی درباره آن نقل کرده اند.
امام خمینی در چهارم فروردین سال ۵۱ و در حالی که در تبعید به سر برده و دور از خانواده و فامیل بودند، در نامه ای به حاج احمد آقا بر دادن عیدی به مبلغ مشخصی به اعضای خانواده تاکید کردند.
مرحوم صادق طباطبایی که از نزدیکان امام بود، در میان خاطرات خود به اولین روز بهار سال ۵۸ اشاره کرده و از عیدی گرفتنش از امام خاطره شیرینی نقل می کند.
رسم امام بر این بود که در اعیاد مذهبی و غیر مذهبی به همه افرادی که داخل خانه بودند از خانم گرفته تا بچه ها به همه عیدی می دادند اما آن روز...