امام قانون اساسی جمهوری اسلامی را بزرگ‌ترین ثمره انقلاب میدانست؛ بر خلاف آنان که امام را متهم به بی اعتنایی به قانون میکنند و آن را به مبنای فقهی ایشان در خصوص اختیارات فقیه عادل نسبت میدهند، شواهد و قرائن فراوانی وجود دارد که نشان می دهد رویکرد امام در اداره کشور حرکت بر مدار قانون بود.
سید جواد ورعی در سلسله نشست‌های خانه اندیشمندان علوم انسانی به مناسبت ایام شهادت سیدالشهدا تاکید کرد: امام حاضر نبودند اصل حقوقی و اخلاقی را زیر پا بگذارند تا اینکه چند نفر بیشتر بمانند. یکی از درس هایی که مکتب سیدالشهدا برای کسانی که فعالیت های سیاسی و حزبی می کنند همین است که خدمت باید همراه با پایبندی به اصول اخلاقی باشد. ما مدعی هستیم که شیعه علی ابن ابیطالب و حسین ابن علی هستیم بنابراین در ادعا خود باید ثابت قدم باشیم.
حجت‌الاسلام و المسلمین سید جواد ورعی، استاد حوزه و دانشگاه، گفت: شهید بهشتی معتقد بود مبنای نظام اجتماعی رأی اکثریت است. به گمانم اگر همین دیدگاه را مبنا قرار می‌دادیم و بر این مبنا حرکت می‌کردیم، شاید خیلی از مشکلاتی که امروز با آن مواجه هستیم را نداشتیم.
به گزارش جماران، پژوهشکده امام خمینی (س) و انقلاب اسلامی، آیین گرامی‌داشت سالروز شهادت آیت‌الله بهشتی و 72 تن از یاران ایشان را با حضور جمعی از صاحب‌نظران حوزوی و دانشگاهی برگزار کرد. در این نشست که با عنوان «بازخوانی اندیشه و ابعاد شخصیتی شهید بهشتی»، برگزار شد، علیرضا بهشتی، حجت الاسلام و المسلمین عباسعلی روحانی، حجت الاسلام و المسلمین محمد مقدم و سید جواد ورعی سخنرانی کردند.
«چالش های فقهی مسأله حجاب» در سلسله نشست هایی توسط مدرسه مطالعات فقه معاصر، وابسته به مؤسسه فرهنگی هنری مصباح کرامت بررسی می شود.
امام به مبارزه و به ثمر رسیدن آن بدون حضور مردم نمی اندیشید؛ به خوبی دریافته بود که بدون حضور همگانی اقشار مختلف ملت همراه با وحدت کلمه، نمی توان بر رژیم تا دندان مسلح پهلوی پیروز شد. چنان‌که معتقد بود بدون حضور ملت نمی توان حکومتی تأسیس کرد و تداوم آن را تضمین نمود.
طبق گزارشی که دبیرخانه مجلس خبرگان قانون اساسی داده 60 طرح مستقل آن زمان نوشته و چهار هزار پیشنهاد نسبت به اصول مختلف قانون اساسی فرستاده شد و می شود گفت یک بسیج عمومی برای تدوین و تصویب قانون اساسی جمهوری اسلامی به راه افتاد و همه مشارکت کردند. اگر بعدا عده ای مخالفت کردند و این نظم اجتماعی را نپذیرفتند و زیر پا گذاشتند، خلاف قراردادی است که در یک جامعه مبنا بر اساس رأی اکثریت شکل می گیرد.
امام خمینی (س) حق تعیین سرنوشت ملت در دو عرصه داخلی و خارجی را مبتنی بر «اصول اسلامی در امر حکومت» دانسته که در زمان رضاخان زیر پا گذاشته شد. زیرا نه او حاکمی عادل بود، نه مردم آزادانه به او رأی داده بودند و نه روی کار آمدن او استقلال کشور اسلامی را تأمین کرده بود؛ بلکه او توسط بیگانگان بر این کشور مسلط شده بود.