هدف اصلی سیاست خارجی ایران، محدود کردن فضای آمریکا برای مانور از طریق افزایش هزینه‌های واقعی یا بالقوه اقداماتش و وادار کردن آن به انتخاب‌های بد و سیاست‌های مضر است. در مسئله حمله به کشتیرانی در دریای سرخ، واشنگتن اکنون از طریق بمباران حوثی ها درگیر جنگ یمن است و احتمال موفقیت محدودی دارد.
تحلیل گران معتقدند که حتی اگر برنامه حوثی ها تصرف مارب باشد حمله برای تصاحب آن احتمالاً باید پس از پایان جنگ اسرائیل علیه غزه باشد، زیرا انجام آن زودتر از پایان این جنگ «سرمایه سیاسی بزرگ» گردآوری شده توسط حوثی ها را از بین می برد.
قابل توجه این است که حتی شرکت های حمل و نقل بین المللی که هیچ ارتباطی با اسرائیل و آمریکا ندارند هم ترجیح می دهند از دریای سرخ عبور نکنند.به طور مثال کشتی های چینی در معرض تهدید نیستند ولی مسیرهای جایگزین را انتخاب می کنند.
حوثی ها برای حفظ اعتبار و نشان دادن توانایی، به احتمال زیاد حملات دریایی را بدون مانع ادامه و دامنه اهداف خود را گسترش می‌دهند. دامنه گسترده اهداف شامل منافع آمریکا در منطقه، از جمله در خلیج فارس می شود. این فضا خطر حملات چند جانبه توسط محور مقاومت را افزایش می دهد.
راه ساده تر این بود که امریکا بر رژیم اسرائیل فشار وارد میکرد تا این رژیم کشتار مردم بی دفاع غزه را متوقف می کرد.
عدم مداخله مستقیم ایران در جنگ غزه، اقدامی بسیار بخردانه و درست بوده است. آزادی دریانوردی در دریاها و بویژه عبور از تنگه‌ها خط قرمز تمامی دولتها و از جمله دولتهای است که ما آنها را دوست و متحد استراتژیک خود می‌دانیم.
«در حال حاضر، اگر حوثی‌ها به ایجاد اختلال در مسیر تجارت دریایی ادامه دهند، ایالات متحده در حال برنامه‌ریزی برای حملات بیشتر است، به این امید که در مقطعی، آنها محاسبات هزینه‌ها و منافع خود را تغییر دهند.»
دهه‌ها تجربه نشان داده است که تلاش‌های نظامی برای بیرون راندن حوثی‌ها بعید است مؤثر واقع شود. در عوض، این حملات نظامی ممکن است زندگی مردم یمن را که هم اکنون هم گرفتار جنگ چند ساله هستند، بیش از پیش ویران کند.
این واقعیت که حوثی‌ها اکنون می‌توانند موشک‌هایی را به سمت سرزمین های اشغالی و کشتی‌های تجاری پرتاب کنند – البته که تاکنون از اقدامات تلافی‌جویانه پرهیز کرده‌اند - بدون شک ارزش استراتژیک این گروه را برای ایران بیشتر نشان می‌دهد.
نیویورک تایمز مدعی شد: کاخ سفید در حال بررسی حمله مستقیم به نیروهای نیابتی ایران در خاورمیانه است.