حمید موذی

  • «جامعه‌ی بوشهر، نوستالژیک است. مردمان نوستالژیک، توان هضم عصبانیت ناشی از محرومیت و توسعه نیافتگی خود را با توجه به دارا بودن مواهب طبیعی و جایگاه موثر خود در اقتصاد کشور ندارند؛ در نتیجه برای جبران آن به نوستالژی، پناه می‌برند. در واقع، فرد و جامعه ی متاثر از محرومیت و فقر به تخیل و توهم کشیده می‌شوند و نتیجه‌ی آن می شود تولید آثار ادبی و هنری تراژیک در کنار تاریخی گرایی نوستالژیک...»