محمود دولت آبادی نویسنده سرشناش کشورمان گفت: اجازه بدهید به‌جای لفظ‌های آزادی و دموکراسی که فرصتِ فهمِ آن به ما داده نشده، بگویم قانون، بله قانون آقا! قانون و رعایت قانون و موازین حقوق آدمیزاده در نسبت‌های قانونی. شخصا هنوز از آرمان‌های آن کتاب «یک کلمه» که حدود یکصدوبیست سال پیش نوشته شد و جانِ نویسنده‌اش را گرفت جلوتر نیامده‌ام مگر یک گام، و آن هم مطالبه اجرایی‌شدن قانون؛ حتی بدترین قانون.
علی شکوری راد سخنگوی جبهه اصلاحات ایران از مطرح شدن موضوع درگذشت بکتاش آبتین در جلسه جبهه اصلاحات ایران خبر داد.
بکتاش آبتین، شاعر، فیلمساز و هنرمند زندانی عضو کانون نویسندگان ایران در اثر ابتلا به کرونا درگذشت.
رییس سازمان زندان‌ها اعلام کرد: در خصوص کیفیت اعزام آقای بکتاش آبتین به بیمارستان، با عوامل خاطی برخورد شد و تحقیقات در این خصوص ادامه دارد.
آنچه اینک در میان بسیاری مسائل ریز و درشت که چه بسا سال‌هاست دست‌کم ذهن و زبان بخش عمده‌ای از جامعه ما را به خود مشغول ساخته این پرسش کوتاه است که آنچه درباره آقای «بکتاش آبتین» منتشر شده و او را در حالی که با لباس زندان، هر دو پای او با زنجیر به تخت بیمارستان بسته شده است، آیا شایسته جمهوری اسلامی ایران است که قرار بود و هست الگویی از یک حکومت اسلامی و انسانی به دست دهد و چشم رقیبان و مدعیان را خیره خود سازد؟ آیا این عکس گویای همان نصاب وعده شده از رفتار با مردمان این سرزمین، هر چند متهم یا مجرم است؟