حوالی ساعت ده شب شانزدهم فروردین سال ۴۳ بود که ماشین حامل امام سر کوچه مقابل بیمارستان فاطمیه قم نگه داشت، همراهانش پس از پیاده کردن ایشان، به سرعت دور شدند و خبر آزادی ایشان در کمتر از دقایقی به گوش مردم شهر رسید.
آیت الله هاشمی رفسنجانی به عنوان یکی از اثرگذارترین افراد در جمهوری اسلامی در خاطرات خود، روایتی شیرین و شنیدنی از چگونگی برگزاری رفراندوم جمهوری اسلامی دارد.
امام خمینی در دهم فروردین سال ۵۸ با شرکت در انتخابات رفراندوم جمهوری اسلامی و حضور در محله چهار مردان قم، به جمهوری اسلامی رای داده و از مردم خواستند که در انتخابات شرکت کرده و به جمهوری اسلامی رای بدهند.
آیت الله رسولی محلاتی درباره روزهای اولی که امام به نجف رفته بودند و به غیر از حاج آقا مصطفی کسی از نزدیکانشان اطرافشان نبود، به نقل خاطره پرداخته است.
امام خمینی در تاریخ سوم فروردین سال های ۵۱ و ۵۲ در نامه هایی خطاب به مرحوم حاج احمد آقا که به ظاهر نامه هایی عادی به نظر می رسد بر نکته های مهمی که درباره رعایت مسائل مبارزاتی و جعل امضاست، تاکید کرده اند.
مرحوم صادق طباطبایی که از نزدیکان امام بود، در میان خاطرات خود به اولین روز بهار سال ۵۸ اشاره کرده و از عیدی گرفتنش از امام خاطره شیرینی نقل می کند.
جایگاه امام چه پیش از انقلاب به عنوان رهبر نهضت و چه پس از پیروزی به عنوان رهبر انقلاب اسلامی، جایگاه بسیار ویژه ای بود و به همین اندازه مسائل مربوط به بیت ایشان از حساسیت و اهمیت خاصی برخوردار بود و اداره آن و هماهنگی هایش بسیار سخت و دشوار بود و فردی امین را می طلبید و چه کسی امانتدار از حاج احمدآقا که موسوی خوئینی ها در خاطراتی از ایشان، ابعاد این قضیه را تشریح کرده است.
سید حسین موسوی تبریزی که سابقه آشنایی اش با مرحوم حاج احمد آقا خمینی به سال ۴۲ و شروع نهضت امام برمی گردد، در خاطراتش از نوع رفتار و منش ایشان روایت ها کرده که خواندنی است.
امام خمینی در نامه ای که در نوزدهم اسفند ماه سال ۵۷ یعنی تنها حدود یک ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در حالی که زمان کوتاهی از عمر دولت موقت می گذشت، خطاب به مهندس مهدی بازرگان، درباره نزدیکان خود(امام) و نظر آنها درمورد عزل و نصب ها تذکر داده و ایشان را از این امر بر حذر داشتند.
امام خمینی در هجدهم اسفند سال ۵۴ به پرسش های شرعی حاج احمد آقا پاسخ گفتند.
