اگر بخواهیم یافته‌ها را بر اساس جمعیت هر استان تحلیل کنیم، باید گفت در رابطه با برخی استان‌ها نوعی رابطه همبستگی میان جمعیت و شدت اعتراضات مشاهده می‌شود؛ به‌عبارت دیگر هرقدر جمعیت استان کمتر بوده شدت اعتراض نیز در آن کمتر بوده است.
برخلاف اعتراض‌های دهه‌محورِ پیشین، ویژگی جنبش‌های اخیر به این شرح است: کثرت‌گرا، کلان‌گرا، سایبرپایه، غیرنهادینه، نبود نقش رهبری، تاکید بر تغییر بنیادین نظام سیاسی، حمایت حداکثری لایه‌ها و گروه‌های مختلف اجتماعی-سیاسی و پشتیبانی حداکثری از سوی مخالفان سیاسی جمهوری اسلامی در خارج از کشور و ...
مساله تاسف‌بار اینکه به جای دنبال کردن سیاست‌گذاری‌های آشتی‌جویانه یا آرامش‌بخش، درست در جهت مخالف، سیاست تحریک جامعه و نوعی نمک به زخم پاشیدن را مشاهده می‌کنیم. اخیرا برخی مواضع از سوی تریبون‌ها و همچنین برخی از افراد تحت عنوان «کارشناس» در صدا و سیما مشاهده می‌شود که با توهین به عموم جامعه و تعمیم ناروا، منجر به تحریک ذهن‌های آسیب دیده می‌شوند. به هر حال به هر دلیلی این روزها بر روح جامعه، زخم‌هایی نشسته است.
واقعیت این است که آقای حداد عادل فرهنگی‌ترین چهره اصولگرایان است. از ابتدا نیز در همین حوزه‌ها مشغول فعالیت بوده و اگر در مقطعی رییس مجلس بود از فعالیت‌های فرهنگی خود در فرهنگستان و دایره‌المعارف و شورای فرهنگی کشور غفلت نکرده است. بنابراین انتظار می‌رود که به جای توصیف واقعه، قدری به تحلیل و تبیین و چرایی بروز این پدیده زیان‌بار نیز می‌پرداختند.
