اگرچه هنوز هم به رغم برداشت‌های تنگ نظرانه و تحمیلی، نوروز و عناصر هویت ملی، جان‌سختی خود را نشان می‌دهد و خوشبختانه می‌توان گفت طی سال‌های اخیر مفهوم نوروز در یک انعطاف پذیری، با گفتار نو و مدرن نیز همراه شده است. این دستاوردی جدید است که ماندگاری فرانسلی و فراسرزمینی نوروز را تداوم می‌دهد.
نگاه به نوروز نباید و نمی‌تواند یک نگاه محدود، بسته و ملی باشد؛ برای جمهوری اسلامی ایران که داعیه‌های تمدنی دارد و همواره در صدد شکل دادن به یک نظم منطقه ای بومی و درون گرا (بدون مداخله قدرتهای بیگانه) بوده است؛ این آیین باستانی آغاز حرکت کنشمند برای نقش آفرینی، تولید فرهنگ و هنجار سازی در عرصه منطقه ای و جهانی است.
گرامی‌داشت آئین باستانی نوروز دربردارنده ارزش‌های متنوع و جهان‌شمولی است که یکی از مهم‌ترین آن ها توجه به «خانواده» است، معمولاً شرایط توجه خاص به برخی امور خانواده در نوروز فراهم می آید. اعضای خانواده در نوروز، فرصت مناسب و بیشتری برای درکنارهم بودن و لذت بردن از این در هم کناری دارند. امکان ویژه برای گفتگو، یکی دیگر از موقعیت های نیکو برای اعضای خانواده در نوروز است.
احمد مسجدجامعی از آداب و رسوم نوروز می گوید و تلاش برای حفظ این سنت ها توسط مردم و بخش نامه هایی که نتوانستند بخشی از این رسوم ها را حذف کنند.
با جرأت می توان گفت «آیین نوروز» به واسطه ارتباط مستقیم با طبیعت و حیات و ویژگی‌های عام انسانی و جهانی خود از این پتانسیل برخوردار است و می تواند به یک عامل فرهنگی اثرگذار در عرصه روابط بین الملل تبدیل شود.