"هر روز ستاره ای را از این آسمان به پایین می کشند امّا باز این آسمان پر از ستاره است. این بار نیز در پی امر امام، دریایی خروشان از داوطلبین به طرف جبهه های حق علیه باطل روان شد و من قطره ای از این دریایم" اینها جملاتی از وصیتنامه شهید احمد کشوری است.
چهاردهم آذر ماه بود که عباس بابایی که قرار بود سال ها بعد سرباز دلیری برای این آب و خاک شود در قزوین به دنیا آمد. او درخواست هایی از همسرش داشته که موجبات شادمانی و خوشحالی اش را فراهم می کرده است.
مدتی برایش (شهید سید هبت الله قاضی دزفولی) کسالتی پیش آمده بود و توان جبهه رفتن را نداشت اما دوری از جهاد و شهادت هم بیقرارش کرده بود تا اینکه استخاره ای کرد و... .
عبدالحسین (شهید خبری) کم سن و سال بود و نوجوان و تازه باید با کتاب و دفترهایش سرگرم می شد اما خصلت نوجوانان آن روزها طور دیگری بود، بیشترشان احساس وظیفه می کردند که باید جامه جهاد بپوشند و عبدالحسین هم یکی از همان ها بود.
از متمولان تهرانی (شهید محمد اسماعیل رضایی) بود و در بازار برای خودش برو و بیایی داشت و آنقدر حرفش خریدار داشت که توانست با طیب حاج رضایی بازاریان و مردم را علیه دستگیری امام خمینی به خیابان ها بکشد، آن وقت شاه می گفت، ۲۵ ریال از (امام) خمینی گرفته تا آشوب به پا کند.
شهید حاج محسن دین شعاری در وصیتنامه عرفانی خود به بیان مفهوم شهادت پرداخته و اعتقاد دارد که باید مثل امام حسین علیه السلام شهید شد.
شهید مهدی زین الدین، فرمانده لشکر 17 علی بن ابیطالب(س) در بخشی از وصیتنامه خود می گوید: من تکلیف می‌کنم شما «رزمندگان» را به وظیفه عمل کردن و حسین‌وار زندگی کردن.
شهید مصطفی چمران پیش از عزیمت به ماموریتی که از طرف امام موسی صدر به او داده شده بود، در وصیتنامه ای خطاب به ایشان به درد دل با او می پردازد.
در بخشی از وصیتنامه شهید محمدجعفر سعیدی آمده است: خداوندا! مرا ببخش از گناهانی که در طول عمر کم بر اثر پیروی از هواهای نفسانیم انجام داده‌ام، اگر چه می دانم بخشش و کرم تو بیش از گناهانم است.