جناح چپ تیم ملی و نحسی بی پایان

جی پلاس؛ کمبود بازیکن باکیفیت چپ‌پا به خصوص در پست دفاع چپ، یکی از معضلات فوتبال ایران در سال‌های مختلف بوده است. این معضل جایی شرایط را برای تیم‌ملی سخت‌تر کرده که همان معدود بازیکنان باکیفیتی که حضور داشتند، مصدوم شده‌اند تا دست سرمربی تیم‌ملی در پوست گردو بماند؛ اتفاقی که به خصوص در ادوار مختلف حضور ایران در جام جهانی، یقه تیم‌ملی را گرفته است.

به همین بهانه، چپ‌پاهایی که در دوره‌های مختلف حضور ایران در جام جهانی نتوانسته‌اند به این رقابت‌ها برسند را مرور می‌کنیم.

محمدرضا عادلخانی، جام جهانی ۱۹۷۸

عادلخانی یکی از بهترین بازیکنان دهه ۴۰ و ۵۰ و مرد سال فوتبال ایران در سال ۵۲، با پای چپ خود، جناح چپ تاج و تیم‌ملی را از آن خود کرده بود اما در یک بدشانسی بزرگ از سفر به جام جهانی ۱۹۷۸ بازماند. برای دانستن کیفیت عادلخانی در آن سال‌ها لازم است بدانیم که او حضوری هشت ساله در تیم‌های بایرن مونیخ، اوبرهاوزن، ووپرتالر و واتنشاید داشت که حاصل آن دو صعود به بوندسلیگای یک آلمان بوده  تا جایی که آلمانی‌ها به او لقب خوش قدم دادند.

رضا عادلخانی درباره اتفاقی که منجر به از دست دادن جام جهانی آرژانتین شد، می‌گوید:" ما در اردو بودیم و آخر هفته‌ها به خانه می‌رفتیم. مثل پادگان بود. دخترم ۱۵ روزه بود. آن موقع من هم جوان بودم و می خواستم طبق مد باشم و شلوار پاچه گشاد می‌پوشیدم. می‌خواستیم در آستانه سفر به جام جهانی خانه مادر خانمم برویم که خداحافظی هم کنیم. در حین پایین آمدن از طبقه دوم خانه پدری این اتفاق رخ داد. پله‌های قدیمی خیلی مرتفع بودند. پایم را که برداشتم در پاچه شلوارم گیر کرد و روی ۱۲ پله سقوط کردم. تنها کاری که می‌توانستم بکنم این بود که دخترم ( نیلوفر) را نگه داشتم. وقتی پایین آمدم، زانوی من اندازه یک طالبی کوچک باد کرده و آب آورده بود. از آنجا به بعد ۱۰۰درصد نمی توانستم بدوم و شوت بزنم. پای راست من، تکیه گاه بود و موقع شوت زدن و پاس دادن روی آن تکیه می‌کردم. این اتفاق افتاد و جام جهانی ۷۸ را از دست دادم. واقعا بدنم آماده بود که در جام جهانی بازی کنم."

ایرج دانایی‌فر به جای عادلخانی در ترکیب ایران قرار گرفت و توانست یک گل به ثمر برساند و یک پاس گل بدهد.

رضا شاهرودی، جام جهانی ۱۹۹۸

همه تصور می‌کردند که جام جهانی ۱۹۹۸ به یک سکوی پرتاب برای مدافع خوش‌چهره و باکیفیت پرسپولیس خواهد شد اما او با یک بدشانسی این موقعیت را از دست داد.

شاهرودی که در زمان برگزاری جام جهانی ۹۸، ۲۶ ساله بود یک روز قبل از بازی با یوگوسلاوی در حین تمرین از ناحیه پا دچار شکستگی شد و فرصت بازی در جام جهانی را از دست داد. شاهرودی در تمرین برای زدن ضربه سر همراه استیلی بلند شده بود که هنگام فرود، مچ پایش پیچید و حمید استیلی هم روی آن افتاد تا بدشانسی‌ها برای او تکمیل شود. به جای شاهرودی، مهرداد میناوند در ترکیب تیم‌ملی قرار گرفت.

علیرضا نیکبخت و ستار زارع، جام جهانی ۲۰۰۶

ماجرای علیرضا نیکبخت در نوع خود منحصر به فرد است. نیکبخت پیش از جام جهانی ۲۰۰۶ به عنوان یکی از بازیکنان فیکس برانکو شناخته می‌شد اما به وجود آمدن یک کدورت بین نیکبخت و برانکو، زمینه‌ساز غیبت عجیب ملی‌پوش استقلال در جام جهانی ۲۰۰۶ شد.

یکی از دلایل کدورت به وجود آمده بین نیکبخت و برانکو، فیکس بودن ستار زارع در بازی‌ها بود چرا که ملی‌پوش استقلال اعتقاد داشت که او اگر او در پست هافبک چپ هم بازی نکند، باید در پست دفاع چپ فیکس بازی کند.

در نهایت اختلاف نیکبخت با برانکو منجر به این شد که این بازیکن تیم‌ملی برای خودش یک پرونده پزشکی تقلبی دست و پا کند تا به بهانه مصدومیت به جام جهانی نرود؛ اقدامی که شاید در تاریخ جام جهانی بی‌سابقه باشد.

در ادامه اما ستار زارع هم جام جهانی را به دلیل مصدومیت از دست داد تا نیکبخت که به خاطر فیکس بودن ستار زارع، جام جهانی را به نوعی پیچانده بود، حسرت بیشتری بخورد.

محمد نصرتی و مهرزاد معدنچی، دو بازیکنی بودند که به ترتیب در دفاع چپ و هافبک چپ به جای علیرضا نیکبخت و ستار زارع بازی کرند.

هاشم بیک‌زاده، جام جهانی ۲۰۱۴

هنوز اهالی فوتبال به یاد دارند که وقتی قرعه تیم‌ملی در جام جهانی ۲۰۱۴ مشخص شد، جوک‌های زیادی درباره تقابل هاشم بیک‌زاده و لیونل مسی در جناح چپ دفاع ایران ساخته شد. با این حال ۱۰ روز قبل از شروع جام جهانی برزیل، تیم‌ملی به مصاف مونته‌نگرو رفت که در این دیدار بیک‌زاده دچار مصدومیت شد و با وجود حضور در لیست تیم‌ملی، فرصت بازی در جام جهانی را از دست داد. به جای این بازیکن مهرداد پولادی در جناح چپ تیم‌ملی قرار گرفت که بازی‌های درخشانی در این رقابت‌ها برای ایران انجام داد.