پیشگیری از بیماری هپاتیت B

جی پلاس، مجموعه کامل واکسن در بیش از ۹۵ درصد از نوزادان، کودکان و افراد بزرگسال جوان موجب تولید آنتی‌بادی‌های حفاظتی می‌شود. حفاظت حاصل از واکسن حداقل ۲۰ سال تداوم دارد و احتمالا مادام‌العمر است. همه کودکان و افراد کمتر از ۱۸ سالی که این واکسن را دریافت نکرده و در جوامعی زندگی می‌کنند که در آن این بیماری شیوع بومی کم تا متوسطی دارد، باید واکسن را دریافت کنند. همچنین افرادی که در گروه‌های پرخطر قرار دارند، نیز لازم است در برابر بیماری واکسینه شوند. این گروه‌ها عبارتند از:

بهداشت نیوز نوشت؛ واکسن هپاتیت پایه اصلی پیشگیری از هپاتیت B است. سازمان جهانی بهداشت توصیه می‌کند که تمامی نوزادان واکسن هپاتیت B را در اسرع وقت پس از تولد دریافت کنند (این واکسن طی سه نوبت داده می‌شود).

  افرادی که به طور مکرر نیاز به خون یا فرآورده‌های خونی دارند، بیماران دیالیزی و دریافت کنندگان پیوند عضو

•     افرادی که در زندان به سر می‌برند
•     افرادی که مواد مخدر تزریق می‌کنند
•     افرادی که دارای تماس‌های خانگی یا جنسی با افراد مبتلا به عفونت مزمن HBV هستند
•     افراد دارای شرکای جنسی متعدد
•     کارکنان بهداشت و درمان و افراد دیگری که به خاطر شغل خود در معرض خون و فرآورده های خونی قرار می‌گیرند
•     افرادی که نوبت واکسن خود را تکمیل نکرده‌اند و قصد سفر به مناطقی دارند که این بیماری در آن جا شیوع دارند

واکسن هپاتیت B سابقه عالی از ایمنی و اثربخشی دارد. از سال ۱۹۸۲، بیش از ۱ میلیارد دز واکسن هپاتیت B  در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفته است. در بسیاری از کشورها که ۸ تا ۱۵ درصد از کودکان آن به صورت مزمن با هپاتیت B آلوده می‌شدند، واکسیناسیون موجب شد این رقم به کمتر از ۱ درصد برسد.

علاوه بر واکسیناسیون نوزادان، اجرای استراتژی‌های ایمنی خونی شامل غربالگری مطمئن خون‌ و اجزای خون اهدا شده مورد استفاده برای انتقال می‌تواند از انتشار HBV کمک کند. 

استفاده از روش‌های ایمن تزریق و حذف تزریقات غیرضروری و ناسالم می‌تواند استراتژی‌های موثری برای محافظت در برابر انتقال HBV باشد. علاوه بر این، رعایت موارد ایمنی در روابط جنسی مانند به حداقل رساندن شرکای جنسی و استفاده از ابزارهای حفاظتی نظیر کاندوم نیز دربرابر انتقال محافظت می‌کند.