تناقض سرخ ها پس از باخت دربی/ انتقام یا دیوار مهربانی؟

گروه ورزشی جی پلاس؛ داستان جام حذفی سال گذشته بار دیگر برای یحیی گل محمدی و تیمش تکرار شد و آنها با قبول شکست برابر استقلال در ضربات پنالتی از راه یابی به دور بعد باز ماندند. صرف نظر از شباهت نوع حذف، یک تفاوت آشکار با سال گذشته وجود داشت؛ پرسپولیس 99 با تمام وجود برای جام حذفی جنگید و اگر گل دقیقه پایانی دانشگر نبود استقلال را حذف کرده بود، پرسپولیس 1400 اما نشانی از تیم سال گذشته نداشت و کاملا با ترس بازی کرد و باخت.

پرسپولیسی ها پس از مشخص شدن قرعه استقلال در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی با ابراز خوشحالی از مصاف مجدد با رقیب، از انتقام سال گذشته گفتند، از اهمیت دوگانه ای که سال گذشته نگرفتند و امسال می خواهند بگیرند. بلیت مجازی فروختند، بیانیه دادند، وارد جنگ روانی شدند و ...

همه اهمیتی که سرخپوشان پایتخت به دربی جام حذفی دادند، پس از این که فغانی سوت پایان پنالتی ها را زد، دود شد رفت هوا! انتقام تبدیل به دیوار مهربانی شد که پرسپولیسی ها قهرمانی را آنجا به رقیب هدیه داده اند. حذفی جامی بی ارزش شد که برای دلخوشی به تیم ناکام لیگ می دهند!

پرسپولیس در دربی جام حذفی مستحق باخت بود و سرنوشت هم حقش را در پنالتی ها داد. تیمی که در تمام دقایق بازی منهای چند صحنه معدود در نیمه خودی تجمع کرده بود و به شکلی بازی می کرد که انگار از حریف پیش است. تیمی که دروازه بانش توپ را با دست بر نمی داشت تا وقت بازی تلف شود لیاقت بردن در طول بازی را نداشت حتی اگر داور به اشتباه حریفش را 75 دقیقه 10 نفره نکرده باشد.

پرسپولیسی ها حق داشتند و دارند که با سیاست خودشان کار را پیش ببرند. چه بسا شاید با در نظر گرفتن شرایط حساس لیگ کار منطقی هم همین بود که آنها بر خلاف استقلال با تمام وجود در دربی بازی نکنند. داستان برای آبی ها متفاوت بود چرا که جایگاه سومی آنها در لیگ قطعی بود؛ نه شانس قابل اعتنایی برای دوم شدن داشتند و نه خطر چهارمی آنها را تهدید می کرد پس منطقی بود هر چه دارند در دربی بگذارند و از محرومیت ها و مصدومیت های احتمالی هم نترسند تا تنها جام ممکن را از دست ندهند، اما سرخپوشانی که حاصل کاشت 27 هفته ای خود را باید در این سه هفته پایانی درو کنند، چنین شرایطی نداشتند.

با این همه اگر سیاست پرسپولیس این بود که در جام حذفی با آینده نگری و احتیاط بازی کند، چه لزومی داشت این گونه تنور را بیهوده داغ، هوادارانش را متوقع و فضای پیش از بازی را متشنج کند؟ چه لزومی به این همه کری خوانی و انتقام جویی بود؟ یحیی می توانست پیش از بازی عنوان کند که هدف اصلی اش قهرمانی در لیگ است و یا حتی تیمش را با نفرات غیراصلی روانه میدان کند.

این که پرسپولیسی ها حالا پس از باخت دربی را بی اهمیت می دانند، به نوعی توهین به جام های حذفی است که پیش از این خودشان به دست آورده اند. آنها خودشان بارها حریفان را بابت بهم زدن داستان رقابت و لوث کردن موفقیت هایشان سرزنش کرده اند و حالا خودشان هم چنین می کنند! اگر با گوشت و پوست و استخوان خود چشیده اند که بی ارزش کردن موفقیت رقیب چقدر تلخ و گزنده است پس پیش از هر چیز باید دست از این کار بکشند و به ضعف خود در دربی اعتراف کنند.