فارن افرز: برکناری مادورو با زور بحران در ونزوئلا را تشدید کند
هرگونه تلاش برای برکناری مادورو با زور، میتواند سرکوب و هرج و مرج اقتصادی را دوچندان کند و منجر به درگیری مسلحانه طولانیمدت شود و کشور را در وضعیتی بدتر از امروز قرار دهد.
به گزارش جماران ،اپوزیسیون ونزوئلا و آمریکا اصرار دارند که نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا ، در حال از دست دادن قدرت خود است و پیش بینی می کنند که او بزودی استعفا دهد یا توسط ارتشش سرنگون شود، اما به گفته مقاله ای در فارن افرز، این لزوما منجر به یک انتقال آرام به سوی دموکراسی در کشور نخواهد شد.
فیل گانسون، تحلیلگر، در مقاله خود در این مجله اشاره کرد که برخی از تحلیلگران هشدار داده اند که ونزوئلا در طول سال های گذشته شاهد اعتراضات گسترده ای بوده است که با سرکوب مواجه شده است، به این معنی که بازگرداندن حاکمیت قانون در آن پس از سقوط رژیم فعلی دشوار است.
نویسنده توضیح داد که ماریا کورینا ماچادو، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا و برنده جایزه صلح نوبل، از فشارهای نظامی آمریکا بر مادورو حمایت می کند و معتقد است که سقوط او قریب الوقوع است، اما تاکید می کند که تهاجم کامل به ونزوئلا ضروری نیست.
ماچادو در سخنرانی هنگام دریافت جایزه گفت: «خواه با توافق یا بدون آن، مادورو خواهد رفت» و افزود: «مادورو این جنگ را آغاز کرد و (دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا) آن را به پایان خواهد رساند.» همچنین مقامات ارشد در ونزوئلا از احتمال حملات هدفمند آمریکا با هواپیماهای بدون سرنشین یا موشک ها آگاه هستند.
شرایط نامانسب
به گفته نویسنده، با وجود اینکه اکثریت قاطع ونزوئلایی ها خواهان رفتن مادورو هستند، این فرض که برکناری دولت کنونی با زور منجر به یک انتقال آرام به سوی دموکراسی خواهد شد، خطرناک است، زیرا ونزوئلا مملو از گروه های مسلح است که ممکن است در برابر فروپاشی رژیم مقاومت کنند و هرگونه تلاش برای بازگرداندن حاکمیت قانون را مختل کنند.
به نظر نویسنده، حتی اگر رژیم مادورو بد باشد، برخی از سناریوهای آینده ممکن است بدتر باشند، زیرا ممکن است یک گروه نظامی قدرتمند جایگزین مادورو شود و یک رژیم سرکوبگرتر یا ناکارآمدتر را مستقر کند. همچنین، سقوط رئیس جمهور فعلی ممکن است قدرت گروه های مسلح غیردولتی، مانند شبه نظامیان کلمبیایی و باندهای محلی را تقویت کند، که به احتمال زیاد در برابر هرگونه تلاش برای بازگرداندن حاکمیت قانون مقاومت خواهند کرد.
به گفته فیل گانسون، بنابراین شرایط دیپلماتیک همچنان برای مجبور کردن مادورو به تسلیم شدن نامناسب است، به ویژه اینکه او می داند بقای او در سمت خود در سایه پیگردهای قانونی آمریکا و بین المللی علیه او امن تر است.
به جای تلاش برای مجبور کردن مادورو به تسلیم شدن با زور، نویسنده معتقد است که آمریکایی ها و اپوزیسیون باید بر تنها استراتژی که می تواند منجر به یک انتقال مسالمت آمیز و پایدار شود، تمرکز کنند، و آن مذاکرات جامع با حمایت بین المللی است، هر چقدر هم که دشوار باشد و هر چقدر هم که زمان ببرد.
در این زمینه، نویسنده خاطرنشان کرد که اپوزیسیون ونزوئلا همیشه موضع تندی نداشته است و کنترل بر آن در طول دو دهه گذشته بین میانه روها و تندروها در نوسان بوده است، اما ماچادو با دو سیاستمدار برجسته در اپوزیسیون از رهبری میانه رو جدا شد تا آنچه را که آنها «راه خروج» می نامیدند، دنبال کنند.
وضعیت اقتصادی فاجعه بار
به گفته گانسون، نویسنده، این امر منجر به ماه ها اعتراض شد که مادورو با یک کمپین سرکوبگرانه به آن پاسخ داد که منجر به کشته شدن 43 نفر شد و همین سناریو پس از آن با اعتراضات دیگری تکرار شد و باعث شد ماچادو به این نتیجه برسد که برکناری مادورو مستلزم مداخله نظامی خارجی است.
به گفته نویسنده در سایه تهدیدات مداخله آمریکا، ترس مردم از سرکوب و عدم اعتماد به اقدامات اپوزیسیون، ونزوئلا با یک بحران اقتصادی خفه کننده مواجه است که خطرناک بودن وضعیت را افزایش می دهد، جایی که تورم سالانه پیش بینی شده در سال 2026 به 700 درصد خواهد رسید و حداقل دستمزد کمتر از یک دلار است.
به گفته فیل گانسون، این شرایط برخی از ونزوئلایی ها را به حمایت از هر وسیله سریعی برای پایان دادن به حکومت مادورو سوق می دهد، حتی اگر خشونت آمیز باشد، اما هرگونه تلاش ناگهانی برای برکناری رئیس جمهور فعلی ممکن است منجر به نتایج فاجعه باری شود و ممکن است منجر به توانمندسازی اپوزیسیون میانه رو نشود.
به گفته نویسنده با وجود عدم موفقیت اپوزیسیون در تحمیل نتایج انتخابات اخیر، دستاوردهای واقعی که در طول ربع قرن گذشته به دست آوردهاند، نتیجه مذاکرات و انتخابات بوده است، نه خشونت.
همچنین توافقنامههای بینالمللی، مانند توافقنامههای باربادوس که توسط دولت جو بایدن، رئیسجمهور سابق آمریکا حمایت میشوند، به اپوزیسیون کمک کردهاند تا به موفقیتهای ملموسی مانند پیروزی ماچادو در انتخابات مقدماتی دست یابد، علیرغم اینکه مادورو از به رسمیت شناختن نتایج امتناع کرد.
این تحلیل به این نتیجه میرسد که انتقال مسالمتآمیز و تدریجی، امنترین راه برای تضمین دموکراسی در ونزوئلا است، زیرا هرگونه تلاش برای برکناری مادورو با زور، میتواند سرکوب و هرج و مرج اقتصادی را دوچندان کند و منجر به درگیری مسلحانه طولانیمدت شود و کشور را در وضعیتی بدتر از امروز قرار دهد.
مشاهده خبر در جماران