بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

والصلوة علی محمد و آله الطاهرین و لعنة‏اللّه‏ علی اعدائهم اجمعین.

چون با کمال تأسف فرزند بزرگم که وصی بود به رحمت ایزدی پیوست لهذا وصی خود نمودم، در حال صحت و سلامت، در تاریخ بیست و پنجم ماه محرّم‏الحرام 1398 فرزند خود نورچشم مکرم حاج سید احمد خمینی ـ ایّده‏اللّه‏ تعالی ـ را که پس از فوت و تجهیز به نحو متعارف، به اموری که توصیه می‏کنم اقدام و عمل نماید؛ و از خداوند تعالی توفیق و سلامت و تأیید او را خواهانم:

1 ـ کلیۀ وجوهی که در منزل و نزد آقای خلخالی[1]و در قم نزد آقای اخوی[2]موجود است، وجوه شرعیه و سهم مبارک امام ـ علیه‏السلام ـ و سهم سادات عظام است، و یک فلس[3]آنها از ورثه نیست و تکلیف آنها را در وصیت علی‏حده تعیین نموده‏ام، و ورّاث اینجانب حق معارضه با اوصیایی که امر وجوه شرعیه را به آنها واگذار نموده‏ام ندارند؛ و اگر نزد وکلای من در هر جا وجوهی به اسم من بوده باید برسانند به اوصیا، یا به مرجع عادل.

2 ـ کتب و اثاثی را که از کتابخانۀ اینجانب و منزل، دولت ایران به غارت برده است اگر برگرداندند، آنچه اهدایی آقای آقا نجفی مرعشی[4]بوده به کتابخانۀ ایشان برگردانند و
بقیه به همین کتابخانه یا سایر کتابخانه‏ها واگذار شود. و کتبی که از خود اینجانب غارت شده است، اگر برگشت، و کتبی که در نجف دارم در اختیار وصی است؛ هر چه مورد احتیاج اوست یا مورد احتیاج نورچشمی حسین پسر مرحوم مصطفی ـ رحمه‏اللّه‏ تعالی ـ بردارند و باقی را به یک کتابخانه واگذار کنند.

3 ـ منزل شخصی که در قم دارم ـ نزدیک باغ قلعه ـ و جزئی مِلکی که در کَمَره[5]دارم و نمی‏دانم چی است و چقدر است و آقای پسندیده اطلاع دارند، بین ورثه ـ کما فَرَضَه‏اللّه‏[6]ـ تقسیم شود ولی ورثه موظفند مادامی که مادرشان[7]در قید حیات است، اگر مایل باشد در آنجا اقامت کند، با او مزاحمت نکنند؛ و به عبارت دیگر سُکنی و منافع آن تا زمان حیات، حق ایشان و واگذار به ایشان نمودم و کسی حق مزاحمت ندارد.

4 ـ اثاث البیت ـ غیر از کتاب که ذکر شد ـ واگذار نمودم پس از موت به مادر فرزندانم؛ و کسی حق مزاحمت ندارد.

5 ـ دو ـ سه سال احتیاطاً نماز و روزه از قِبَل اینجانب قضا شود، اگر در کَمَره مِلکی دارم یا منافع شخصی در آن، بدهند و الاّ احمد تبرّع[8]کند و مختار است در این تبرّع.

6 ـ کتب خطی اینجانب را در صورت امکان طبع کنند؛ و اگر کسی خواست طبع کند در اختیار او بگذارند به طوری که ضایع نشود، خصوصاً کتب اخلاقی را.

7 ـ فرزندان من عموماً و احمد خصوصاً موظفند از مادر خود اطاعت کنند و با احترام با او رفتار کنند، و رضای او را به دست آورند که خیر دنیا و آخرت آنها در آن است. و اگر خواست مستقلاً زندگی کند، در صورت امکان، اسباب آن را فراهم کنند.

8 ـ آخرین وصیت من آن است که فرزندان من با صلح و صفا، و مهر و وفا عمل کنند و با فرزندان و عیال مرحوم مصطفی ـ رحمه‏اللّه‏ ـ با کمال مهر و محبت رفتار نمایند؛ و احمد

از همراهی با آنها ـ حتی المیسور و المقدور ـ مضایقه نکند.

از خداوند تعالی توفیق و تأیید همه را خواستار و امید است که خداوند تعالی همه را از شرور، خصوصاً از آلودگی به دنیا و زخارف آن، محفوظ نگه دارد. و امید آن دارم که پدر آلوده و عاصی و آثم[9]خود را که با بار گران و گرفتاری فراوان دنیا را ترک و به سوی حضرت «قابل‏التّوب و غافرالذّنوب»[10]کوچ نموده، از دعای خیر و طلب مغفرت فراموش نکنند. «إنّه خیرُ معینٍ»[11]والحمدللّه‏ أوّلاً و آخراً و ظاهراً و باطناً. والسلام علیکم.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی

وصیتنامه[12]

بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

در روز 26 محرّم 1398 وصی خود قرار دادم حضرات حجج اسلام آقای حاج آقا مرتضی پسندیده و آقای حاج شیخ مرتضی حائری[13]و آقای حاج سید محمد باقر سلطانی[14]و آقای حاج شیخ حسینعلی منتظری ـ دامت برکاتهم ـ را در امر وجوهی که در قم یا سایر بلاد ایران نزد وکلای اینجانب است و به حساب اینجانب اخذ شده است و حضرت آقای پسندیده مطلع هستند ـ به حَسَب غالب ـ تمام این وجوه باید با نظر آقایان محترم به مصرف شرعی برسد، و احدی از وَرَثه یا غیر آنها حقی در آن ندارند و نمی‏توانند مزاحمت با اوصیای محترم نمایند. و اگر بعض از اوصیا مانعی داشته باشند که نتوانند تا آخر قیام به امر کنند، بقیه کس دیگر را که مورد قبول و موجّه است تعیین نمایند؛ و اگر بعضی غایب بودند دیگران قیام به امر نمایند. تکلیف وجوهی که در نجف است تعیین نموده‏ام. از خداوند تعالی سلامت و سعادت حضرات آقایان را مسئلت می‏نمایم. و امید دعای خیر دارم. والسلام علیکم.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی