بسم‏اللّه‏ الرحمن الرحیم

اناللّه‏ و اناالیه راجعون

چه سعادتمندند آنان که عمری را در خدمت به اسلام و مسلمین بگذرانند، و در آخر عمر فانی به فیض عظیمی که دلباختگان به لقاءاللّه‏ آرزو می‏کنند نایل آیند. چه سعادتمند و بلند اخترند آنان که در طول زندگانی خود کمر همت به تهذیب نفس و جهاد اکبر بسته، و پایان زندگانی خویش را در راه هدف الهی با سرافرازی به خیل شهدای در راه حق پیوستند. چه سعادتمند و پیروزند آنان که در نشیب و فرازها و پست و بلندیهای حیات خویش به دامهای شیطانی و وسوسه‏های نفسانی نیفتاده، و آخرین حجاب بین محبوب و خود را با محاسن غرق به خون خرق نموده[1]و به قرارگاه مجاهدین فی‏سبیل‏اللّه‏ راه یافتند. چه سعادتمند و خوشبخت‏اند آنان که به دنیا و زخارف آن پشت پا زده و عمری را به زهد و تقوا گذرانده و آخرین درجات سعادت را در محراب عبادت و در اقامۀ جمعه با دست یکی از منافقین و منحرفین شقی، فائز و به والاترین شهید محراب که به دست خیانتکار اشقی الاشقیا به ملأ اعلا شتافت، ملحق شدند.

و شهید عزیز محراب این جمعۀ ما از آن شخصیتهایی بود که اینجانب یکی از ارادتمندان این شخص والا مقام بوده و هستم. این وجود پربرکت متعهد را قریب شصت سال است می‏شناختم. مرحوم شهید بزرگوار حضرت حجت‏الاسلام والمسلمین حاج آقا عطاءاللّه‏ اشرفی را در این مدت طولانی به صفای نفس و آرامش روح و اطمینان قلب و خالی از هواهای نفسانی و تارک هوی و مطیع امر مولا و جامع علم مفید و عمل صالح می‏شناسم، و در عین حال مجاهد و متعهد و قوی النفس بود. او در جبهۀ دفاع از حق از جمله اشخاصی بود که مایۀ دلگرمی جوانان مجاهد بود و از مصادیق بارزرِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللّه‏َ عَلَیْه[2]بود. و رفتن او ثلمه[3]بر اسلام وارد کرد و جامعۀ روحانیت را سوگوار نمود. خداوند او را در زمرۀ شهدای کربلا قرار دهد و لعنت و نفرین خود را بر قاتلان چنین مردانی نثار فرماید.ننگ ابدی بر آنان که یک چنین شخصصالحی را که آزارش به موری نرسیده بود از ملت ما گرفتند و خود را در پیشگاه خداوند متعال و در نزد ملت فداکار، منفورتر و جنایتکارتر از قبل معرفی کردند. این بزرگوار مثل سایر شهدای عزیز ما به جوار رحمت حق پیوست، و ملت مجاهد و قوای مسلح سلحشور ما با عزمی راسختر به پیشبرد انقلاب ادامه می‏دهند. و آنان که به ادعای واهی خود کوس طرفداری از خلق را می‏زنند و با خلق خدا آن می‏کنند که همه می‏دانند، در این جنایت عظیم چه توجیهی دارند؟ و با به شهادت رساندن عالمی خدمتگزار و پیرمرد بزرگوار هشتاد ساله چه قدرتی کسب می‏کنند و چه طرفی می‏بندند؟ و آنان که در سوگ این جنایتکاران اشک تمساح می‏ریزند و از جریان حکم خدا دربارۀ آنان شکایت دارند، چه انگیزه‏ای دارند؟ آیا انتقام از جمهوری اسلامی به شهادت رساندن یک عالم پارساست، و به آتش کشیدن یک عده کودک و زن و مرد و توده‏های رنجکش است؟! آیا راه به حکومت رسیدن و قدرت را به دست آوردن، این نحوه جنایات است؟!

بارالها، ملت مجاهد ما در این برهۀ زمان با چه حوادثی و با چه چهره‏هایی مواجه
است. عصری که حکومتهای مسلمین آنچنانند، و رسانه‏های گروهی آنچنان، و ابرقدرتها اینچنین. عصری که باطل را به صورت حق به خورد مردم می‏دهند و جنایات را به صورت صلح طلبی. عصری که دشمنان اسلام و مسلمین با ملتهای مستضعف، آن می‏کنند که چنگیز نکرد، واکثر حکومتهای مسلمانان در جنایاتی که بر ملتهای خود می‏رود از جانیان طرفداری می‏کنند. عصری که در خانۀ امن خدا از دشمنان اسلام و جنایتکاران به مسلمین نمی‏شود شکایت کرد. عصری که فریاد مرگ بر اسرائیل و امریکا بر خلاف اسلام تلقی می‏شود. و عصری که برای استقرار حکومت اسلامی و پیاده کردن احکام اسلام در یک کشور ، مدعیان اسلام به ستیز نظامی و تبلیغاتی با آن برمی‏خیزند و با اسلام عزیز به اسم اسلام می‏جنگند.

بارالها، ملت مجاهد ایران در این عصر جاهلیت و تاریک مظلومند، و بجز اتکال به درگاه تو و اعتماد به عنایات تو پناهی ندارند، و از پیشگاه مبارک تو استمداد میکنند. و در راه حق به راه خود ادامه می‏دهند، و از این وحشیگری هراسی به خود راه نمی‏دهند. و عزتی که برای تو و رسول تو و مؤمنین است، برای زندگی عاریت چند روزه از دست نمی‏دهند.

بارالها، از تو رحمت برای شهدای عزیز و بویژه شهید محراب این هفته، و سلامت و سعادت و صبر برای ملت بویژه بازماندگان شهدا و اهالی محترم باختران، و شفای عاجل برای آسیب دیدگان و انتقام از دشمنان اسلام را خواستارم. درود به روان پاک عزیزان شهید. درود بر بازماندگان شهدا. سلام بر آسیب دیدگان و صلوات و سلام خداوند و مقربان درگاهش بر حضرت بقیة‏اللّه‏ ـ ارواحنا لمقدمه الفداء ـ والسلام علی عباداللّه‏ الصالحین.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی