بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

إنا للّه‏ و إنا الیه راجعون

19 شهریور 58ـ18 شوال 99

فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَی نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَنْ یَنتَظِرُ.[1]عمر طولانی این عیب را دارد که هر روز عزیزی را از دست می‏دهد و به سوگ شخصیتی می‏نشیند و در غم برادری فرو می‏رود. مجاهد عظیم‏الشأن و برادر بسیار عزیز حضرت حجت‏الاسلام والمسلمین آقای طالقانی از بین ما رفت و به ابدیت پیوست و به ملأ اعلی با اجداد گرامش محشور شد. برای آن بزرگوار، سعادت و راحت و برای ما و امت ما، تأسف و تأثر و اندوه.

آقای طالقانی یک عمر در جهاد و روشنگری و ارشاد گذراند. او یک شخصیتی بود که از حبسی به حبس و از رنجی به رنج دیگر در رفت و آمد بود؛ و هیچ گاه در جهاد بزرگ خود سستی و سردی نداشت. من انتظار نداشتم که بمانم و دوستان عزیز و پر ارج خودم را یکی پس از دیگری از دست بدهم. او برای اسلام به منزلۀ حضرت ابوذر بود؛ زبان گویای او چون شمشیر مالک اشتر بود؛ بُرنده بود و کوبنده. مرگ او زودرس بود و عمر او با برکت. رحمت خداوند بر پدر بزرگوار او، که در رأس پرهیزکاران بود، و بر روان خودش که بازوی توانای اسلام. من به امت اسلام و ملت ایران و عائلۀ ارجمند و بازماندگان او، این ضایعۀ بزرگ را تسلیت می‏دهم. رحمت بر او و بر همۀ مجاهدان راه حقّ. والسلام علی عباداللّه‏ الصالحین.

روح اللّه‏ الموسوی الخمینی