سؤال:[ممکن است دربارۀ زندگی خصوصی خود از سال 63 به بعد توضیحی بدهید؟]

جواب:زندگی خصوصی من مثل زندگی خصوصی همۀ مردم عادی است. من طلبه‏ای هستم مثل سایر طلبه‏ها.

ــ[سالهای عمر خود را که دور از ایران بودید چگونه گذراندید؟]

ــمدتی در ترکیه تبعید بودم ـ حدود یک سال ـ و بعد به نجف تبعید شدم و چهارده سال در عراق بودم و فعلاً هم آمده‏ام اینجا. در این مدت علاوه بر تدریس مسائل مذهبی، هر چند گاهی مردم را از جنایات شاه به وسیلۀ پیام و با سخنرانی آگاه می‏کردم. من در این مدت یک لحظه ساکت نبوده‏ام.

ــ[چگونه فرانسه را به عنوان محل اقامت خود برگزیدید، و چگونه این محل (خانۀ) خاص را برای اقامت برگزیدید؟]

ــاول قصد داشتم از راه کویت به سوریه بروم. دولت با اینکه ویزا داشتم راهم نداد و گفت احساس خطر می‏کند. حتی اجازۀ عبور تا فرودگاه را برای خود خطرناک خواند. به همین جهت آمدم در کشوری که اینچنین نباشد. و اگر بتوانم در کشوری اسلامی به فعالیتهای الهی خود ادامه دهم خواهم رفت. آمدن ما به اینجا علت خاصی ندارد.

ــ[شرایط دولت فرانسه برای اقامت شما در این کشور چه بود؟]

ــدولت فرانسه هیچ‏گونه شرطی برای ماندن من نکرده است و من زیر بار هیچ شرطی که به ضرر ملت ایران باشد نمی‏روم. بله، در اوایل آنان از مصاحبات من جلوگیری کردند که آن هم رفع شد.

ــ[برنامۀ روزانۀ زندگی شما چیست و چگونه است؟]

ــبیشتر از شانزده ساعت کار می‏کنم. در اینجا نوع کارم با نجف فرق کرده است. مصاحبات، مذاکرات و گاهی سخنرانی، خواندن گزارشاتی که توسط عده‏ای تهیه می‏شود، بررسی نامه‏ها و تلگرافاتی که می‏رسد و گاهی جواب به آنها، کار روزانه‏ام را تقریباً تشکیل می‏دهد.

ــ[پیامهای خود را چگونه به ایران می‏فرستید؟]

ــفعلاً توسط تلفن و اشخاص.

ــ[این پیامها چگونه به دست خبرنگاران می‏رسد؟]

ــاوضاع ایران به صورتی است که نه تنها نظر خبرنگاران را جلب کرده، بلکه نظر مردم عادی را هم در همه جا جلب کرده است. چطور می‏شود که خبرنگاری مسائل ایران را دنبال کند و به اعلامیه‏ها دسترسی پیدا نکرده باشد!؟

ــ[آیا به همۀ نامه‏های خود هر روز پاسخ می‏دهید؟]

ــاگر لازم باشد جواب می‏دهم.

ــ[آیا شما تماسهایی با مردم شهر نوفل‏لوشاتو دارید که بدانید در این شهر کوچک چه می‏گذرد؟]

ــبعضی از آنان به اینجا آمده‏اند.

ــ[آیا فکر می‏کنید که هرگز دوباره به ایران برگردید؟]

ــمن هرگاه صلاح دانستم به ایران برمی‏گردم. برای من مکان مطرح نیست. آنچه مطرح است مبارزه بر ضد ظلم است. هر جا بهتر این مبارزه صورت بگیرد آنجا خواهم بود.