بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم

جنایات شاه که در بسیاری از شهرها، بخصوص در اصفهان و نجف‏آباد با وحشیگری بی‏سابقۀ مأمورین او واقع شده است، و گفته می‏شود برنامه‏ای است که بتدریج در سایر شهرها نیز انجام می‏گیرد و بناست به بزرگ و کوچک رحم نشود و تمام خانه‏ها و مغازه‏ها و مراکز مذهبی به آتش کشیده شود، نشانۀ تزلزل و ضعف دولت نظامی و یأس شاه از امکان ادامۀ قدرت شیطانی است. و اکنون که به پرتگاه و سقوط حتمی نزدیک شده است، می‏خواهد جنایات خود را هرچه بیشتر تکمیل کند و به گفتۀ خودش ایران را به تل خاکی مبدل ساخته و برود.

ملت آگاه باید بداند که این آخرین حمله‏ای است که از جنون و حملۀ روحی که به شاه دست داده است ناشی شده و باید این جنایات بسیار احمقانه و سَبُعانه موجب تضعیف روحی ملت نشود. شاه خود را از ملتْ جدا و تنها می‏بیند؛ ناچار با تمام وجود به آغوش اشرار و مزدوران پناه برده تا شاید عقده‏های روحی خود را خالی کند. شاه خود را از سلطنت خیالی مخلوع می‏بیند و ادامۀ حکومت خود را با رفراندم تاسوعا و عاشورا غیر ممکن می‏داند؛ از این جهت از هیچ جنایت غیر انسانی رویگردان نیست و با دست اشرار و بعضی از سران ارتش، که شریک جرم او هستند، می‏خواهد آخرین تیر ترکش را رها کند. شاه رفتنی است! لکن سران ارتش که با او و به امر او مرتکب جنایات هستند و می‏شوند، در کار خود تجدید نظر کنند و از عواقب امر بترسند. درجه‏داران جوانْ خود را به این جنایات وحشتناک آلوده نکنند؛ مگر آنان نمی‏خواهند پس از شاه، در این کشور
آبرومندانه زندگی کنند؟

جنایاتی که در اصفهان و نجف‏آباد و بعضی از شهرستانها شده است، به قدری با شرافت انسانی منافی است که وجدان هر انسانی را سخت رنج می‏دهد. از قرار اطلاع، مأمورین شاه با مسلسل به داخل منازل مردم محروم و بی‏دفاع حمله کردند، مساجد را به آتش کشیدند، به زنان محترم اهانت کردند، هرکس را که دیدند «جاوید شاه» نمی‏گوید، بیدریغ کشتند و آزادی به منطق کارتر را به خوبی و خیلی سریع اجرا کردند.

اکنون با در نظر گرفتن رفراندم تاسوعا و عاشورا ـ که غیر رسمی بودن شاه و دولت را به جهانیان ثابت نمود ـ بر ملت است که به حکم اسلام و قانون، از اطاعت شاه و دولت سرپیچی کنند: مالیات نپردازند و کلیۀ اعتصابات ادارات و مؤسسات و شرکتهای دولتی، خصوصاً اعتصاب شرکت نفت را تا رفتن شاه و دولت ادامه دهند و بر ملت است که با گسترش اعتصابات خود از آنان پشتیبانی نمایند.

اینجانب مصیبت وارده بر خواهران و برادران سراسر کشور را تسلیت می‏گویم و از خدای بزرگ، اجر و صبر برای آنان و رحمت واسعۀ حق تعالی را برای شهدای راه خدا مسئلت می‏نمایم؛ و روز دوشنبه 17 محرّم‏الحرام[1]را به مناسبت هفتم شهدا، عزای عمومی اعلام می‏کنم.

روح‏اللّه‏ الموسوی الخمینی